كاربرد هوش مصنوعي در مديريت بهينه مخاطرات محيطي

از دوره آنتروپوسن تاكنون، به دليل گستردگي فعاليت‌هاي انسان و بهره‌برداري بيش از ظرفيت از منابع طبيعي، تعداد و شدت تاثير مخاطرات محيطي نيز افزايش يافته است. در بيشتر مواقع، وقوع مخاطرات با خسارات مالي و جاني همراه مي‌باشد. به نحويكه بخشي از اين خسارت، به دليل عدم آگاهي از واقعه و بخش ديگر، به واسطه عدم آگاهي در مقابله با واقعه است. انقلاب صنعتي سوم (عصر ديجيتال) و چهارم (عصر هوش مصنوعي)، به جهت استفاده گسترده از داده و تجزيه و تحليل فضايي آنها، امكان مديريت مناسبتري را جهت كاهش اثرات مخاطرات محيطي فراهم نموده است. اين پژوهش كه مبنتي بر ساختار اكتشافي- كاربردي است، به موضوع اهميت و جايگاه هوش مصنوعي در جهان و كاربرد آن در مديريت مخاطرات محيطي و محيط زيست پرداخته است. از سال 2014 مقالات علمي متعددي در زمينه كاربرد هوش مصنوعي به چاپ رسيده است. اما از سال 2017 تاكنون محققان به دنبال درك شهودي هوش مصنوعي در نوع كاربرد خود بودند. به طوريكه استفاده از اين علم با كاربرد در منابع طبيعي و محيط زيست همچون پهپادها براي جلوگيري از آتش سوزي جنگل‌ها، در بررسي تغييرات آب و هوايي، توسعه سيستم‌هاي هشدار اوليه تخريب سرزمين و بيابان‌زايي، فرونشست زمين، مانيتورينگ حيات وحش، امنيت غذايي، گرد و غبار و فرسايش خاك روند رو به رشدي را نشان مي‌دهد. كاربرد و توسعه هوش مصنوعي در مطالعات منابع طبيعي و محيط زيست، امكان مديريت ريسك (احتمال وقوع خطر) به جاي مديريت بحران (وقوع خطر) و كاهش اثر مخاطرات محيطي را فراهم مي‌نمايد.