رفتار خمشي كامپوزيت‌ ساندويچي دوخته شده با مغزي فوم پلي‌يورتان

Bending behavior of stitched sandwich composite with polyurethane foam core

نسبت بالاي استحكام به وزن كامپوزيت‌هاي ساندويچي، يكي از اصلي‌ترين مزاياي آنها است. در كنار اين مزيت، اين سازه‌ها از مشكلات عمده‌اي برخوردار هستند. جدايش رويه و هسته يكي از اين مشكلات است كه استفاده از اين سازه‌ها را در مصارف مختلف محدود مي‌كند. در اين مطالعه به بررسي رفتار خمشي كامپوزيت‌هاي ساندويچي با رويه‌هاي پارچه شيشه و مغزي فوم پرداخته شده است. براي اين منظور نمونه‌ها در سه فاصله‌ي دوخت و در شش زاويه‌ مختلف دوخته شده‌اند. به منظور توليد كامپوزيت‌ها، از روش تزريق رزين در خلأ استفاده شده است. سپس كامپوزيت‌هاي تهيه شده تحت آزمون خمش سه‌نقطه‌اي قرار گرفته‌ و تنش خمشي رويه، تنش برشي هسته در نمونه‌هاي دوخته شده با نتايج نمونه‌ي شاهد بدون دوخت مقايسه شد. نتايج نشان مي‌دهد با كاهش فاصله‌ي رديف دوخت و به طبع آن افزايش تراكم دوخت، استحكام خمشي افزايش پيدا مي‌كند و بهترين رفتار خمشي در زاويه‌ي °45± مشاهده شده است.

The high strength-to-weight ratio of sandwich composites is one of their main advantages. Besides this advantage, these structures have major problems. The separation of face sheet and core is one of these problems that limits the use of these structures in different applications. In this study, the bending behavior of sandwich composites with glass fabric face-sheets and foam core has been investigated. The specimens are stitched at three stitching distances at six different angles. The specimens were produced by resin injection method. Then, the prepared composites have been subjected to the three-point bending test. The bending stress of the face sheet and the shear stress of core have been compared with the results of the unstitched specimen. The results show that by reducing the distance of the stitch seam spacing and increasing the stitch density, the bending strength increases, and the best bending behavior is observed at the angle of ±45°.