بازنگري در نگرش سيستمي در منابع طبيعي

Reviewing the systemic approach in natural resources

دانش منابع طبيعي عليرغم اينكه دانشي است مبتني بر ارتباطات سيستمي و داراي ماهيت اكولوژيكي اما تا به امروز به صورت فراگير متاثر از رويكرد سيستمي به صورت عملي نبوده است به عبارت ديگر اين رويكرد در حوزه عمل در منابع طبيعي به بار ننشسته است در حالي كه قرابت نگرش سيستمي و نگرش اكوسيستمي انكار ناپدير است در اين مقاله با استفاده از بازنگري در اصول اين رويكرد و تجزيه و تحليل برخي ابعاد آن به جمع بندي و نتيجه گيري دلايل و موانع فناوري سيستمي در علم منابع طبيعي و عدم موفقيت آن پرداخته شده است. مهم ترين ركن در اين نگرش نگاه به اجزا سيستم به صورت خرده سيستم هاي به هم پيوسته است و تا زماني كه به اجزا سيستم به عنوان خرده سيستم نگريسته نشود، اهميت توجه وحفاظت از آن به درستي درك نشده است. با توجه به اين ركن ، فرديت اجزا مفهوم مستقل ندارد و در گرو منافع سيستم است و در مفاهيمي نظير انطباق پذيري اجزا با سيستم مطرح مي شود. بنابراين آزادي عمل فردي ، وابسته به سيستم است . تجلي اين موضوع در پاسخگويي سيستم به نيازها، رفتارها، سبك ها و عاداتي است كه قادر به تامين آن هاست نه هر نوع درخواست، تقاضاي ويا سبكي خارج از توان پاسخگويي سيستم.