تأثير قرق مراتع بر خاك و پوشش گياهي حوزه‌هاي آبخيز ايران

چراي بي‌رويه يكي از عوامل تخريب مراتع در ايران است. در نتيجه، اجراي عمليات‌هاي احيايي از ضروريات است و قرق يكي از روش‌هاي مهم احيايي در حوزه هاي آبخيز است. هدف از تحقيق، بررسي مطالعات انجام شده بر روي قرق، در حوزه-هاي آبخيز و بررسي نحوه اثرگذاري قرق بر خاك و پوشش گياهي حوزه‌هاي آبخيز ايران است. نتايج به دست آمده از قرق در مناطق مختلف، متفاوت و عموماً مثبت است كه به وضعيت سلامت مراتع و حوزه‌هاي قرق شده قبل از شروع عمليات بستگي دارد. مطالعات نشان مي دهد كه عمليات قرق در حوزه هاي آبخيز سبب تقويت گونه‌هاي مرغوب علوفه‌اي، افزايش درصد كل پوشش گياهي، افزايش پايداري خاك و كاهش ميزان فرسايش خاك مي شود. قرق به تنهايي نمي‌تواند در تمامي مناطق به عنوان تيمار اصلي مورد استفاده قرار گيرد. از اين رو، تداوم قرق به همراه برنامه چرايي منظم توصيه مي شود.