اثربخشي آموزش شناختي جبراني بر تمركز دانش آموزان بيش فعال

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر بخشي آموزش شناختي جبراني بر تمركز دانش آموزان بيش فعال بود. اين پژوهش به روش آزمايشي و به صورت پيش آزمون وپس آزمون با گروه گواه و گمارش تصادفي انجام شده است. جامعه ي آماري اين مطالعه، دانش آموزان پايه هاي چهارم تا ششم ابتدايي يكي از مدارس ابتدايي شهرستان كرج در سال تحصيلي 97-98 بوده است. از بين آن ها، تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل) به روش نمونه گيري تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. براي غربالگري و تشخيص دانش آموزان داراي اختلال بيش فعالي از مقياس درجه بندي مشكلات رفتاري كانرز نسخه معلم (1999) و برخي از خرده مقياس هاي آزمون حافظه وكسلر استفاده شد، همچنين براي سنجش متغيرهاي وابسته نيز از پرسشنامهd2 (1396) استفاده شد. سپس گروه آزمايش به مدت 8 جلسه تحت آموزش مفاهيم توانبخشي شناختي جبراني قرار گرفتند و فرضيه پژوهش نيز از طريق آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري مورد آزمون قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه آموزش شناختي جبراني بر بهبود تمركز دانش آموزان داراي اختلال بيش فعالي تاثير معنادار داشته است (05/0 p). با توجه به نتايج به دست آمده استفاده از آموزش شناختي جبراني براي بهبود تمركز توصيه مي­گردد.