بررسي رابطه بين يادگيري و نظام آموزشي كارافرين و تاثير آن بر عملكرد سازماني (مطالعه موردي:شركت هاي دانش بنيان در شهر بندرعباس)

هدف از اين مقاله توسعه يك درك بهتر از رابطه بين يادگيري و نظام آموزشي كارافرين و تاثير ان بر عملكرد سازماني در شركت ­هاي دانش بنيان در شهر بندرعباس مي باشد اين پژوهش از بعد هدف از نوع كاربردي بوده و از جهت روش و شيوه كار از نوع توصيفي- همبستگي مي ­باشد. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركنان شركت‌هاي دانش بنيان بوده كه از بين آنها 304 نفر به روش نمونه­ گيري تصادفي طبقه­اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده­ ها پرسش نامه كارآفريني سازماني (كانتو، 2016)؛ پرسشنامه استاندارد يادگيري سازماني نيفه (۲۰۰۱) و پرسشنامه عملكرد سازماني «Achieve» هرسي و گلداسميت مي باشد و در طراحي آن مبادرت به استفاده از طيف ليكرت شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل معادلات ساختاري استفاده شد و نتايج نشان داد كه متغيرهاي كارآفريني سازماني و جهت­ گيري كارآفريني بر كارآفريني استراتژيك مؤثر بودند و متغير كارآفريني استراتژيك بر عملكرد سازماني تأثير مثبت داشت. از طرف ديگر تأثير غيرمستقيم كارآفريني سازماني و جهت­ گيري كارآفريني بر عملكرد سازماني نيز مورد تأييد قرار گرفت.

*