جايگاه معماران ارمني در شكل گيري سبك معماري مدرن در ايران

The role of Armenian architects in the formation of modern architectural style in Iran

تاريخ ورود ارامنه به ايران به نخستين سالهاي سده هفدهم ميلادي باز ميگردد؛ در اين زمان شاه عباس اول گروه هايي از ارمني ها را از جلفا و ايروان به اصفهان و مناطقي از حومه كشاند. از اوايل قرن بيستم همزمان با حكومت ناصرالدين شاه قاجار، تحولات قابل ملاحظه اي در اوضاع ارمنيان ايران حادث شد. توجه خاص ناصرالدين شاه به ارمني ها سبب شد كه آنها بتوانند در تهران و ديگر شهرها صاحب شغل و منسب هاي خوبي شوند و سرانجام حقوق يك شهروند ايراني كه سالها از آن محروم بودند را يافتند. در همين زمان بود كه روند شكل گيري سبك معماري مدرن در ايران آغاز شد. معماران ارمني باتوجه به قدمت حضورشان در ايران و همچنين عدم آشنايي معماران ايراني با سبك معماري مدرن، با جديت بيشتري در انجام پروژه هاي معماري نقش داشتند. آنها ضمن طراحي بسياري از اولين بناهاي مدرن ايران، به انتشار اولين مجله ي تخصصي معماري نيز پرداختند. هوانسيان معروف به آرشيتكت وارطان، گابريل گوركيان، اوژن افتاندليانس، پل آبكار و... از موثرترين معماران ارمني تبار در شكل گيري معماري مدرن ايران بودند. آنها علاوه بر طراحي و ساخت بناهاي باشكوه به تربيت شاگردان مستعدي نيز پرداختند. معماران مشهوري چون هوشنگ سيحون، عبدالعظيم فرمانفرمايان و محسن فروغي از ممتازترين شاگردان معماران ارمني به شمار ميروند. در اين مطالعه به بررسي معماران ارمني فعال در معماري معاصر، آثار و ويژگي هاي اين آثار مي پردازيم.