بررسي تأثير مولفه هاي طراحي فضاهاي آموزشي بر ميزان توجه و حافظه كاربران فضا رويكرد معماري حسي – عصبي

Investigating the effect of the design components of educational spaces on the amount of attention and memory of space users, sensory-neural architecture approach

مطالعات نشان ميدهد قرار گرفتن در معرض يك محرك بهينه رفتار، شناخت و ژنوميك را بهبود مي بخشد. با اين حال، پايه شواهد براي تأثير نوروفيزيولوژيكي غني سازي محيط انساني به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است. اين بررسي سيستماتيك شاخص‌هايي را در مورد تأثير محيط‌هاي ساخته شده و داخلي بر فرآيندهاي شناختي حافظه و توجه در انسان جمع‌آوري مي‌كند. اين كار دو هدف اصلي را دنبال مي‌كند: (1) تعريف دانش فعلي و روش‌هاي مفيد و شناسايي اينكه آيا مطالعات منتشر شده قبلي نشان‌دهنده سازگاري هستند يا خير و (2) گزارش با رويكردها و راهبردهايي كه مي‌توانند در ارزيابي فرآيندهاي شناختي تحت تأثير قرار گيرند. واكنش محيط زيست نتايج اين بررسي سيستماتيك نشان مي دهد كه (1) فرم و هندسه، (2) توزيع فضا و زمينه، (3) رنگ و بافت، (4) ارتفاع، عرض، و محوطه، (5) انتقال و گردش، و (6) نور، صدا و دما بر حافظه تاثير دارند و مي توان آنها را به طور عيني ارزيابي كرد. با وجود تمام پيشرفت‌ها در اين زمينه، محدوديت‌هاي روش‌شناختي و فقدان پروتكل‌هاي استاندارد معتبر متقابل يافت مي‌شوند. بنابراين، تحقيقات آتي براي ارائه بينشي عميق در مورد اينكه چگونه شناخت انسان مي تواند توسط محيطي كه در معرض آن قرار مي گيرد افزايش يابد، ضروري است.