بررسي ضريب رفتار ساختمان‏ هاي بتن مسلح با شكل‏ پذيري و خروج از مركزيت

Investigating the coefficient of behavior of reinforced concrete buildings with ductility and eccentricity

آيين نامه‏ هاي طراحي كه بر مبناي روش ‏هاي طراحي ساده، قابل فهم و استفاده در كوتاه ترين زمان ممكن پايه‏ گذاري شده ‏اند، به جاي تعريف خصوصيات غير خطي در مفاصل احتمالي سازه و روش ‏هاي تحليل سازه غير خطي، استفاده از ضريبي به عنوان ضريب رفتار را در تحليل ‏هاي الاستيك خطي توصيه نموده ‏اند. ضريب رفتار سازه ضريبي است كه به طور كلي عملكرد غير ارتجاعي سازه را در بر داشته و نشانگر مقاومت پنهان سازه در مرحلـه غير ارتجاعي است. به همين دليل مقاومت مورد نياز سازه از تقسيم مقاومت مورد نياز آن با فرض رفتار كاملا ارتجاعي تا آخرين مرحله، بر ضريب محاسبه مي گردد. مقاومت مورد نياز سازه كاهش مي ‏يابد و طرح مورد نظر طراح سازه طرحي اقتصادي با استفاده از تقريبا تمامي ظرفيت سازه است. در صورت عدم استفاده از اين ضريب در طراحي سازه از ظرفيت پنهان سازه با توجه به قبول مقداري خرابي در المان ‏هاي سازه ‏اي خاص مورد نظر چشم پوشي شده و طراحي به سمت غير اقتصادي شدن خواهد رفت. ر سازه‏ هاي در حال طراحي به دليل وجود نامنظمي در ارتفاع و پلان طبقات ناشي از محدوديت‏ هاي موجود در زمين احداث، نوع خاص پلان معماري، ايجاد بازشوهاي مورد نياز، تفاوت سايز مقاطع در اجرا نسبت به طراحي و ... در سازه‏ هاي در حال بهسازي به دليل تغيير در ابعاد تيرها، ستون‏ ها، بازشوها و اضافه شدن سيستم ‏هاي سخت‏ كننده به سازه و بعضاً كاهش سختي در برخي اعضا، رفتار ديناميكي سازه تغيير خواهد نمود. با بررسي روش ‏هاي تعيين ضريب رفتار و عوامل موثر بر آن، يك نمونه سازه قاب خمشي بتن مسلح معمول با خروج از مركزيت‏ هاي متفاوت ناشي از تغيير ابعاد المان‏ هاي اصلي تحت آناليز استاتيكي غير خطي بار افزون قرار گرفته تا اثرات خروج از مركزيت بر هر يك از پارامترهاي متشكل ضريب رفتار سازه تعيين گشته و تفاوت در مقدار آن با استاندارد 2800 مقايسه گردد.