كاربست مولفه هاي مكان سازي در احياي فضاهاي شهري تاريخي شهرهاي ايران (مورد مطالعه: ميدان شريعتي مشهد)

The application of place-making components in revitalizing the historical urban spaces of Iranian cities (Case of study: Shariati Square, Mashhad)

در طول تاريخ فضاهاي شهري بستر لازم جهت برخورد هاي اجتماعي شهروندان را فراهم مي كردند اين فضاها صحنه زندگي جمعي بودند و جايگاه ويژه اي داشتند. اما امروزه به واسطه تغيير در مناسبات و شيوه زندگي، اين فضاها معنا و مفهوم خودرا از دست شده اند. به طوريكه صرفا به بستري جهت تردد يا مكث هاي خنثي بدل شده اند. ميدان شريعتي مشهد نيز از جمله اين ميادين مي باشد. اين ميدان از جمله شاخص ترين فضاهاي شهر مشهد بوده كه به واسطه كاركردهاي متنوع خود سيل عظيمي از جمعيت با گروه هاي سني و جنسي مختلف (با سطوح نياز مختلف) را به خود جذب مي كرده است. با اين حال اين فضا به سبب كيفيت هاي محيطي پايين، نبود زيرساخت هاي كافي، عدم نوسازي، بهسازي تا حدودي از روند توسعه شهري عقب مانده به طوري كه از فضاي شهري پررونق ديروز صرفا به فضايي كم رونق تبديل شده است. در اين راستا، پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن شناسايي مسائل موجود در اين ميدان، با ارائه پيشنهادات طراحي قالب مولفه هاي رويكرد مكان سازي به ارتقاي كيفيت هاي محيطي در اين محدوده كمك كند و آن را به رونق گذشته خود بازگرداند.