نقش معماري در دستيابي به ساخت و ساز هاي پايدار در روستاي پلنگان

The role of architecture in achieving sustainable constructions in Pelangan village

موضوع پايداري و معماري پايدار كه به موجي قوي در معماري امروز جهان و ايران تبديل شده، ايجاب كننده نوعي بازنگري ناقدانه به منظورتنقيح و ارتقاي گفتمان پايداري در معماري است. به ويژه اهميت آموزش معماري ، بذل توجه بيشتر را در اين حيطه ضرورت مي بخشد. انسان‌ها در طول تاريخ جهت حفظ نسل خود به هر گونه اقدامي روي آورده‌اند. اخيراً با توجه به پيشرفت علوم مختلف، بشر به اين نتيجه رسيده است كه پيشرفت تكنولوژي بدون هماهنگي با محيط‌زيست موجب از بين رفتن حيات بشر خواهد شد. هم‌چنين مصرف زياد انرژي توسط بشر موجب كاهش ذخاير استراتژيك انرژي در جهان شده است. در اين ميان معماري و شهر‌سازي در كنار مهندسي عمران در صف اول حمايت از پايداري نسل بشر ظاهر مي‌شود. اصول معماري پايدار در بسياري از بناها و مساكن بومي به طور نسبي رعايت شده است .معماري بومي داراي ويژگي هاي منحصر به فردي است كه علاوه بر توجه به مسائل زيبايي و حفظ محيط زيست، بايد پاسخ گوي نياز هاي اقليمي هم باشد اصول به كار رفته در معماري، بسياري از علوم معماري پايدار را در خود دارد. معماري بومي در سكونتگاه هاي مناطق كوهستاني غرب ايران بويژه روستاي پلكاني پالنگان كه در آن به دنبال هماهنگي هرچه بيشتر با طبيعت است و به نوعي تبادل، تعادل و پايداري بين انسان، طبيعت و معماري بوده كه به موجب آن كمترين دست اندازي به طبيعت شده است. معماري در اين شهر به عبارتي ميل به پايداري داشته و اين پايداري ناشي از شناخت كامل ويژگي هاي فرهنگي - اجتماعي، نيازهاي انساني، عوامل جغرافيايي، توپوگرافي، اقليم ) بوده كه بازشناسي اين اصول مي تواند گامي موثر در جهت پايداري اين روستا باشد، و مهمتر از آن، نحوه به وجود آمدن و تداوم اين روستا طي ساليان متمادي، اصول پايداري معماري را تبيين مي نمايد حال اين پژوهش با استفاده ازروش توصيفي تحليلي همچنين بهره گيري از منابع كتابخانه اي و تحقيقات ميداني به بررسي مباني تئوريكي معماري پايدار و همچنين بازشناخت اين اصول ساخت و ساز پايدار در معماري بكر منطقه ي اورامان علي الخصوص روستاي تاريخي پالنگان پرداخته است.