مطالعات تطبيقي نقوش سوزن دوزي بلوچستان با نقوش سفالينه هاي دوران نوسنگي ايران

مطالعه هنر‌هاي گوناگون يك جامعه، دستيابي به مفاهيم فرهنگي، اقليمي و زيبايي شناسي آن جامعه را منجر مي‌شود. يكي از بسترهاي مطالعاتي هنر، نقوش سوزن دوزي بلوچ مي‌باشد كه از ديرباز زينت بخش پوشاك زنان بلوچ بوده است. عناصر تزئيني، بخش جدايي ناپذير هنر ايران محسوب ‌مي شوند. كه در اين ميان سفالينه‌هاي منقوش نوسنگي كه داراي نقوش تجريدي و با تكيه بر ساختاري هندسي مي‌باشند، ارزش‌هاي فرهنگي غني را در خودشان جاي داده‌اند. نقوش به ظاهر ساده اما در عين حال با ساختاري منظم كه در پس آن دنيايي از فرمول‌ها به همراه دارند، باز خواني اين نقوش در اين بستر‌ها همانند يك كتاب، ما را از زندگي، اعتقادات و انديشه‌‌هاي طراحان آن آگاه مي‌سازد. در اين تحقيق ضمن تقسيم بندي نقوش سوزن دوزي به ترسيم پيش زمينه‌هاي تاريخي و هنري نقوش سفال‌هاي دوران نوسنگي ايران پرداخته شده است. روش تحقيق بر اساس هدف از نوع تحقيقات بنيادي و براساس ماهيت و روش از نوع تحقيقات توصيفي، تحليلي بوده و جمع آوري اطلاعات به روش كتابخانه‌اي و ميداني انجام شده است. ملاك و معيار طراحي نقوش در سفالينه‌ها و همچنين سوزن دوزي بر اساس بهترين نوع تركيب آن‌هاست كه تابع ابعاد و فضاي اين دو بستر هنري مي‌باشد. وجود كيفيات بصري همانند ريتم، حركت، تكرار، تناسب، و تركيب بندي‌هاي متقارن در قالب ساختار هندسي تأثير پذيري و ارتباط هنر سوزن دوزي با نقوش سفالينه‌هاي دوران نوسنگي را ملموس‌تر خواهد كرد. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان دهندۀ تأثير ژرف نقوش تزئيني سفالينه‌هاي دوران نوسنگي بر روي سوزن دوزي بلوچ مي‌باشد كه ساختاري مشابه و بياني انتزاعي دارند..