بررسي تأثير روش تدريس ايفاي نقش در درس تعليمات اجتماعي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان

به دليل اهميت روش‌هاي فعال تدريس در امر يادگيري، اين پژوهش در صدد برآمد تا ميزان كارايي روش ايفاي نقش بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان را بسنجند تا گامي مثبت در جهت تشخيص و حل مسائل و نارسايي‌هاي موجود در اين زمينه برداشته و به توان آموزش صحيح تدريس را كه يكي از ضرورت‌هاي مهم نظام تعليم و تربيت است، مبنا قرار دهد. از ميان دانش آموزان متوسطه دختر مدارس شهر ياسوج كه در سال تحصيلي 1402-1401 مشغول به كار بودند تعداد 120 نفر به عنوان نمونه بر اساس جدول مورگان و كرجسي به طور تصادفي انتخاب گرديد. اين پژوهش با توجه به هدف كاربردي، از نظر گردآوري داده‌ها ميداني و از نظر روش توصيفي از نوع همبستگي و تصادفي ساده مي‌باشد. از دو پرسشنامه روش تدريس ايفاي نقش و پيشرفت تحصيلي براي جمع آوري اطلاعات استفاده شده است. يافته‌هاي آزمون رگرسيون نشان دادند كه روش تدريس ايفاي نقش به عنوان متغيير قوي براي پيش بيني پيشرفت تحصيلي دانش اموزان به شمار مي‌آيد. در نتيجه، روش تدريس ايفاي نقش در درس تعليمات اجتماعي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مدارس شهر ياسوج موثر است.