بررسي نقش هنرمحيطي در فرآيند جامعه پذيري و آموزش علوم اجتماعي

آموزش به عنوان يكي از اركان اصلي در نظام آموزش و پرورش، همواره به دنبال اتخاذ شيوه هاي نوين و كارآمد و جايگزيني مناسب براي روش هاي سنتي درحوزه هاي مختلف علوم است. در اين ميان علوم اجتماعي به دليل تحولات تكنوژي و ارتباطات و تعاملات انسان ها از طريق شبكه هاي اجتماعي از حساسيت بيشتري برخوردار است. فرآيند آموزش صحيح در سطح جامعه كه موجب ارتقاء ارزش هاي اجتماعي، تغيير رفتارها و همچنين موجب ارتقاء سطح دانش و آگاهي جامعه كه دانش آموزان بخشي از آن هستند، جامعه پذيري ناميده مي شود. در اين فرآيند خصلت هاي جاري در جامعه نهادينه و ماندگار مي شود. در اين ميان آموزش به شيوه هاي هنري به دليل ارتباط با خلاقيت و خلق اثر، در فرايند جامعه پذيري و در رشد و شخصيت دانش آموزان مؤثر است. هنرمحيطي كه در مجموعۀ هنرهاي جديد قرار دارد، به دليل ارتباط مستقيم با مسائل زيست محيطي و شبكه هاي اجتماعي و رسانه ها، مي تواند در آموزش با موضوعات اجتماعي كارگشا باشد. در پژوهش حاضر كه ماهيت كاربردي و به روش تحليلي انجام گرفته است، پس از تحليل داده ها اين نتيجه حاصل شد كه آموزش علوم اجتماعي براي دانش آموزان با روش هاي هنري و به ويژه هنرمحيطي، در فرآيند جامعه پذيري و تربيت افراد مسئوليت پذير مي تواند روشي جايگزين براي آموزش هاي سنتي باشد.