واكاوي ديدگاه دانش آموختگان علوم اجتماعي دانشگاه فرهنگيان يزد از موانع تحقق كارورزي اثربخش در دوران تحصيل

كارورزي، به عنوان متغيري مهم، اغلب با عنوان تمرين آموزشي از آن ياد مي شود، يك عنصر اساسي از برنامه هاي آموزش معلمان را تشكيل مي دهد و هدف آن مشاركت دانشجو معلمان در مواجهه طولاني مدت با تجربيات عملي كلاس است. در اين پژوهش به دنبال واكاوي ديدگاه دانش آموختگان علوم اجتماعي از موانع تحقق كارورزي اثربخش در دوران تحصيل هستيم. مطالعه حاضر با تأكيد بر روش كيفي و از طريق مصاحبۀ نيمه ساختاريافته و روي نمونه اي هدفمند، با چهارده نفراز دانش آموختگان علوم اجتماعي دانشگاه فرهنگيان يزد كه در سال 1401 فارغ التحصيل شدند به صورت فردي صورت گرفت و با روش تحليل مضموني بررسي شدند. داده هاي گردآوري شده در قالب يك مضمون اصلي، عدم تاثيرگذاري دوره هاي كارورزي و با عنوان يك مضمون نهايي با عنوان ضعف مديريت عملكردي تحليل شدند. يافته هاي پژوهش نشان داد عواملي همچون: 1. عدم ارتباط بين دانشگاه و مدرسه 2. به رسميت نشناختن جايگاه شغلي كارورز3. سركوب اعتماد به نفس كارورز 4. ضعف ساختار آموزشي 5.كمي بودن سنجش ارزشيابي كارورزان توسط اساتيد موجب عدم تاثير گذاري كارورزي در ميان كارورزان درس علوم اجتماعي شده است. تحقق كارآمدي درس كارورزي مستلزم بر رفع و كاهش موانع آن است كه در اين راستا بايد مسئولين ذي ربط با در نظر گرفتن تدابيري از جمله: افزايش ارتباط دانشگاه و مدرسه، برگزاري جلسات توجيهي براي كاركنان مدرسه و اساتيد راهنما، تبيين درست از هدف كارورزي و.... سعي كنند چالش هاي موجود در اين عرصه را كاهش دهند.