بررسي اثر نوع جوشكاري حين كار در فوران اتصال T شكل فلزات ناهمجنس

جوشكاري حين كار يكي از روش هاي جوشكاري در صنايع پتروشيمي، نفت و گاز است كه براي اتصال لوله ها در حين كار )هات تيپينگ( استفاده مي شود. براي ايمني در انجام اين نوع جوشكاري بايد احتمال فوران يا ترك داغ بررسي شود. همچنين براي دستيابي به اهداف طراحي و كاهش هزينه هاي توليد، از اتصال مواد نا همجنس با توجه به شرايط محيطي استفاده مي شود. در اين تحقيق بر اساس مطالعات اوليه بر روي تئوري هاي حرارتي و االستو پالستيك، عمليات جوشكاري دو لوله فوالدي غير مشابه در يك اتصال T شكل بر اساس مدل اجزا محدود براي انواع روش هاي جوشكاري قوس الكتريكي مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مدل، لوله اصلي فوالد ضد زنگ 304 AISI حاوي جريان سيال تحت فشار و لوله انشعاب از فوالد كربن 1020 AISI ساخته شده است. داده هاي اوليه براي مدل جوشكاري از ادبيات فني استخراج شده و با كمك حل عددي، دما و توزيع تنش ترمو مكانيكي براي نقاط بحراني تعيين مي شوند. بر اساس اين نتايج، ضرائب مدل براي روش هاي مختلف جوش محاسبه مي شود. نشان داده شده است كه روش جوشكاري GMAW ايمن ترين روش جوشكاري است و GTAW را مي توان به عنوان روش ناايمن براي انجام جوشكاري حين كار در نظر گرفت. اين به دليل پارامترهاي جوشكاري مرتبط است كه در اين روش ها استفاده مي شود. نتايج اين تحقيق مي تواند مورد استفاده صنعتگران و طراحان صنايع مختلف قرار گيرد.