گردشگري در ايران: زمينه اي براي حركت از اقتصاد تك پايه به سمت اقتصاد متنوع و باثبات

چكيده بر اساس گزارشهاي سازمان ملل گردشگري بزرگترين صنعت فعال در جهان است ودرآمد حاصل از آن را مي توان فراتر از توليدات صنعتي، كشاورزي، نفت و...دانست. از نكات قابل توجه اين صنعت علاوه بر درآمدزايي آن مي توان به ايجاد اشتغال آن در سطح يك منطقه اشاره كرد.با توجه به توزيع سني جمعيت در كشور وميزان جمعيت در سن فعاليت مي توان ايران را يك كشور جوان دانست و يكي از دغدغه هاي مسئولين امر ايجاد اشتغال براي اين جمعيت فعال است و از سوي ديگر با نظر به اينكه پايه اصلي اقتصاد كشور را صادرات نفتي تشكيل مي دهد و با توجه به اينكه اين منبع از نوع تجديد ناپذير و رو به پايان است طبيعتا با اين شرايط بايد در جستجوي يك منبع درآمد مطمئن وپايدار براي تزريق به بدنه اقتصادي كشور بود. در اين تحقيق سعي شده است تا با تجزيه و تحليل منافع حاصل از گردشگري ، بررسي اثرات آن در مقام مقايسه، مطالعه وضعيت فعلي آن در كشور و جايگاه آن در سبد اقتصادي ملت، فرصت هاي حاصل از مزاياي اين صنعت را در كشور برشمريم. نتيجه اين پژوهش در پايان آنكه از ديدگاه اصولي صنعت گردشگري مي تواند علاوه بر رفع معضل اشتغال در كشور، اهرمي براي جهش از اقتصاد تك پايه به سمت اقتصاد متنوع و باثبات باشد. واژه هاي كليدي: گردشگري،اقتصاد تك پايه،اشتغال،جمعيت فعال، ايران