مطالعه مروري تاريخچه مالكيت معارض در برابر حق مالكيت

A review of the history of ownership against the right of ownership

مالكيت معارض كه گاهي به صورت محاوره‌اي به عنوان «حقوق متصرف» نيز توصيف مي‌شود، يك اصل حقوقي در قانون عرفي انگليسي آمريكايي است كه بر اساس آن يك فردي كه مالكيت قانوني روي يك ملك ندارد معمولاً زمين (ملك غيرمنقول) بر اساس تصرف يا اشغال مستمر بدون پروانه مالك قانوني آن بر آن مالكيت قانوني مي‌آبد. اگر تصرف بر اساس كرايه يا مجوز مالك قانوني انجام پذيرفته باشد، به آن مالكيت معارض گفته نمي‌شود. مفهوم حق مالكيت، سلطه قانوني بر اموال است و حق مالكيت به مالكيت عين و مالكيت منافع، تقسيم مي شود. مالكيت عين، به معناي سلطه بر جسم و فيزيك مال و مالكيت منافع، به معناي حق بهره برداري از منافع مال بوده و ملي كردن، تملك قهري و مصادره از محدوديت هاي حق مالكيت مي باشند. در اين پژوهش به بررسي مالكيت معارض در برابر حق مالكيت پرداخته شده و تاريخچه هر يك مورد بررسي قرار گرفته و نتايج بدست آمده به صورت توصيفي بيانگر تفاوت معني دار اين دو تعريف بوده است.نتيجه پژوهش چنين بدست آمد كه قانون باعث تأييد يك عمل يا اعمال غيرقانوني متجاوز يا كسي مي‌شود كه به غلط مالكيت ملك مالك را به دست آورده است. در پرونده ايالت هاريانا عليه موكش كوما و ديگران در سال 2011، ديوان عالي پيشنهادهايي مشخص را ارايه كرد مبني بر اين كه چون قانون مالكيت معارض فسخ نشده است.