شناسايي قراردادهاي متضمن تعهد به نتيجه در حقوق ايران و انگليس

Identification of contracts involving obligation to result in Iranian and British law

تعهد به نتيجه ، نوعي از تعهد است كه در آن، متعهد، نه تنها مكلف است زمينه ها و مقدمات لازم براي تحقق نتيجه و هدف نهايي مورد نظر طرف متعهدله را فراهم آورد بلكه موظف است آن نتيجه را عملاً و به صورتي كه مورد نظر متعهدله است محقق سازد. همچنين در صورت به نتيجه بودن تعهد و در فرض عدم ايفاي تعهد از جانب متعهد، تقصير وي مفروض است و لذا متعهدله نياز به اثبات تقصير وي ندارد. مصاديق و نمونه هاي از قراردادهاي متضمن تعهد به نتيجه وجود دارد كه در همه اين قراردادها، تعهد متعهد در برابر متعهدله، به نتيجه بوده و لذا در صورت عدم ايفاي تعهد از جانب متعهد، تقصير وي مفروض است و او تنها زماني مي تواند از مسئوليت و ضمان رهايي يابد كه وجود قوه قاهره خارج از اراده خويش را به اثبات برساند. در اينگونه مصاديق موارد اشتراك و افتراق ميان نظام حقوقي ايران و نظام حقوقي انگلستان در باب شناسايي قراردادهاي متضمن تعهد به نتيجه وجود دارد مهم ترين موارد تمايز را ميتوان عبارت دانست از نقش پررنگ تر عرف در قراردادهاي پزشكي ترميمي و زيبايي در حقوق انگلستان نسبت به حقوق ايران وشناسايي تعهد به نتيجه خاص (يا تضمين) در حقوق انگلستان و عدم شناسايي اين مفهوم در حقوق ايران. در عين حال، با مطالعه قوانين مربوط، مي توان موضع حقوق ايران در قراردادهاي انتقال تكنولوژي و تعهدات موجود در اين قراردادها را به دليل كمتر بودن موارد معافيت از مسئوليت، قابل دفاع تر از موضع حقوق انگلستان ارزيابي كرد.هدف از نگارش اين پژوهش مقايسه مصاديق تعهد به نتيجه در نظام حقوقي ايران و انگلستان است و با روش توصيفي تحليلي به اين امر اهتمام ورزيده شده است.