بهبود قابليت اطمينان سيستم‌هاي چندهسته‌اي با در نظر گرفتن چرخه‌دمايي در هر هسته و اثر آن بر هسته‌هاي مجاور

مديريت و بهبود قابليت اطمينان سيستم‌هاي چندهسته‌اي يكي از نگراني‌هاي اساسي در طراحي اين سيستم‌ها است. پديده سالخوردگي كه به دليل عوامل مختلفي مانند ناپايداري حرارتي باياس منفي (NBTI)، مهاجرت الكتريكي (EM)، و چرخه دمايي ايجاد مي‌شود، قابليت اطمينان اين سيستم‌ها را تا ميزان قابل توجهي كاهش مي‌دهد. در پژوهش‌هاي پيشين، مكانيزم‌هاي NBTI و EM بيشتر مورد توجه قرار گرفته است، در حالي‌كه نوسانات دمايي كه از آن با عنوان چرخه‌ي دمايي نيز ياد مي‌شود طول عمر سيستم را تا ميزان قابل توجهي تحت تاثير قرار مي‌دهد. در اين مقاله، اثر چرخه‌ي دمايي بر روي سالخوردگي هسته‌هاي يك سيستم چند‌هسته‌اي با در نظر گرفتن اثر مجاورت هسته‌ها بر روي چرخه‌ي دمايي مورد بحث و بررسي قرار خواهد گرفت. همچنين، يك روش كاهش نوسانات دمايي مبتني بر در نظر گرفتن دماي هسته‌هاي مجاور يك هسته كه قرار است وظيفه بر روي آن نگاشت شود، پيشنهاد خواهد شد. به نحوي كه با در نظر گرفتن ميانگين دماي هسته‌هاي در همسايگي يك هسته، وظيفه به هسته‌اي نگاشت مي‌شود كه كمترين نوسان دمايي در آن هسته و هسته‌هاي مجاور آن ايجاد گردد. در ارزيابي روش پيشنهادي، با اجراي برنامه محك SPLASH2 و PARSEC بر روي يك سيستم ۳۲ هسته‌اي، طول عمر سيستم به ميزان ۲۷٪ افزايش يافته است.