بررسي عملكرد فناوري Massive MIMO در نسل پنجم شبكه هاي بدون سيم در شرايط كانال فيدينگ با مدل رايسين

يكي از تكنولوژي هاي نويني كه زندگي انسان ها را دچار تحول كرده است نسل پنجم شبكه هاي بدون سيم است. اين تكنولوژي باعث شد انسان ها به صورت متحرك با هم ارتباط برقرار كنند. تقريبا بيشتر وسايل ارتباطي كه امروزه با آن سروكار داريم، از تكنولوژي بي سيم بهره مي برند. فناوري مذكور، ورودي و خروجي‌ انبوه يا Massive MIMO نام دارد. ماجرا نيز از همين‌‌جا آغاز مي‌شود. MIMO سرنام Multiple Input-Multiple Output به معناي «چند ورودي، چند خروجي» است و به سامانه ‌هايي اشاره دارد كه با بهره‌ گرفتن از دو يا بيش از دو فرستنده و گيرنده، ظرفيت ارسال و دريافت هم‌زمان داده را افزايش مي‌دهند. ايده موجود در پس MIMO، اين است كه بتوان در هر آرايه ده‌ها آنتن تعبيه كرد]1[. در اين مقاله به بررسي سيستم‌ هاي چند آنتني پرداخته مي شود كه در آن كانال‌ها از نظرمكاني با محو شدن رايسين مرتبط هستند. مدل كانال از يك مسير خط ديد مستقيم (LoS) و يك جزء خط ديد غيرمستقيم (NLoS) تصادفي تشكيل شده است كه يك محيط چند مسيري با همبستگي مكاني عملي را توصيف مي‌كند. ما به بررسي عملكرد فناوري Massive MIMO در نسل پنجم شبكه هاي بدون سيم در شرايط كانال فيدينگ با مدل رايسين مي پردازيم و نتايج و تحليل ها را در قالب شبيه سازي براي حالت هاي مختلف ارائه مي شود.