مدل مفهومي تركيبي براي تنظيم‌گري متاورس

متاورس فناوري آينده در فضاي مجازي است و ادغام فضاي فيزيكي و ديجيتالي در يك جهان مجازي است. متاورس به كاربران امكان مي‌دهد با استفاده از آواتارها و هولوگرام‌ها به طور يكپارچه در محيط‌هاي واقعي و شبيه‌سازي شده تعامل داشته باشند. متاورس ماهيتي دگرگون‌كننده دارد و تأثير مثبتي بر افراد در كار، اوقات فراغت، و تعامل اجتماعي خواهد گذاشت. در حال حاضر، توسعه متاورس هنوز در مراحل اوليه است. با اينكه امروزه متاورس به عنوان يكي از فناوري‌هاي جديد با بيشترين پتانسيل شناخته شده است، اما استفاده از متاورس داراي چالش‌هاي حقوقي زيادي است كه افراد از آنها بي‌اطلاع هستند. از كاربردهاي متاورس مي‌توان به بازاريابي، آموزش، مراقبت‌هاي بهداشتي، بازي و سرگرمي، جلسات و دفتركار مجازي و حتي صنعت مد نام برد، اما همزمان اثرات اجتماعي مربوط به عوامل تعامل اجتماعي ناشي از پذيرش گسترده و مسائل مربوط به اعتماد، حريم خصوصي، سوگيري، اطلاعات نادرست، اعمال قانون و نيز جنبه‌هاي رواني مرتبط با اعتياد و تاثير بر افراد آسيب‌پذير نيز مطرح است. در اين مقاله مباحث مهمي از جمله چالش‌هاي متاورس، مسائل حقوقي احتمالي عمده متاورس و مدل‌ مفهومي تنظيم‌گري متاورس مورد بررسي قرار خواهند گرفت. ويژگي اصلي اين مدل مفهومي پيشنهادي، نگاه تركيبي به تنظيم‌گري بالا به پايين و تنظيم‌گري پايين به بالا در اين مدل، جهت لحاظ تمام خصوصيات غالب متاورس، مي‌باشد.