آينده نگري، ابزاري براي برنامه ريزي و اجراي چشم انداز براي توسعه شهر هوشمند

تغييرات جهاني، از جمله رشد جمعيت، توسعه اقتصادي و تغييرات آب و هوا، چالش‌هايي جدي هستند كه پيش روي شهرهاي هوشمند قرن بيست و يكم قرار گرفته اند. شهرها بايد توسعه خود را به طور مؤثر مديريت كنند و با چالش هايي كه تأثير قابل توجهي بر فعاليت اقتصادي آنها و همچنين سلامت و كيفيت زندگي شهروندان دارد، مقابله كنند. در چارچوب تغييرات مستمر، تصميم گيرندگان شهري به طور مداوم به دنبال ابزارهاي هوشمند جديد براي مقابله با اين تغييرات در شهرهاي آينده هستند. اين مقاله به بررسي شكاف ميان ابزارها و تغييرات در شهرهاي هوشمند آينده مي پردازد و آينده نگري را به عنوان ابزاري موثر كه آينده يك شهر هوشمند را پيش بيني مي كند، نشان مي دهد و هدف آن توسعه روشي براي برنامه ريزي و اجراي چشم انداز توسعه شهر هوشمند بر اساس تحقيقات آينده نگاري است. روش پيشنهادي شامل پنج مرحله است كه استفاده از روش طراحي سيستم هاي تركيبي كه يك فرآيند سازمان يافته، شفاف و منعطف است، مي تواند توسعه چشم اندازهاي آينده پايدار و هوشمند شهر هوشمند را تسهيل كند و توسعه شهر را به دنبال داشته باشد. توسعه ا ي كه به واسطه مشاركت، دانش و تجربه تعداد زيادي از ذينفعان شهري در تمام مراحل آن ايجاد مي گردد. اين مقاله به طور مفصل عملياتي شدن هر يك از مراحل را مورد بحث قرار مي دهد كه در هر از روش هاي زير استفاده شده است: تجزيه و تحليل مگاترند، تحليل عوامل: اجتماعي (S)، تكنولوژيكي (T)، اقتصادي (E)، اكولوژيكي (E)، سياسي (P) ، تحليل ساختاري، دلفي، چشم انداز خلاق، سناريوها و درنهايت اقدامات شناسايي مرتبط با توسعه شهر هوشمند كه به چهار دسته تقسيم مي شوند: جديد، تا كنون اجرا شده است و ادامه دارد، اقدامات بيهوده و در حال اتمام، اقداماتي كه در گذشته اجرا شده اند و بايد بازيابي شوند و در نهايت مزايايي را كه پياده‌سازي آينده‌نگري مي‌تواند براي شهر هوشمند به همراه داشته باشد، برمي‌شمارد.