وطن جغرافياي عشق در گفتمان حماسي پهلوانان شاهنامه

حكيم طوس زماني شاهنامه را سرود كه هويت ملي ايراني در خطر فراموشي بود و هويت ايراني، در حال محو در هويت يكپارچه خلافت اسلامي بود. شاهنامه فردوسي با هدف تغيير وضع موجود آفريده شد تا فرهنگ و تمدّن ايراني را از زير پاي ستوران سپاهيان عرب و ترك نجات دهد. در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي و تحليل محتوا به بررسي انديشه وطن و عشق به خاك، در گفتمان حماسي پهلوانان شاهنامه پرداخته شده است. نتايج به دست آمده نشان داده، پاسداري و حفظ كشور از بيگانگان (انيرانيان) و رفع تهديدات دشمنان، فراتر از محتواي منابع روايي اثر، از موضوعات مهم شاهنامه بوده است. در جاي‌جاي اين اثر حماسي به ستايش «ايران»، پهلوانان، قهرمانان، حاكمان فرهمند و مردمانش پرداخته شده، ستايش ايران و باشندگانش در تار و پود شاهنامه گسترده شده است و هرجا پيروزي نصيب پهلوانان ايران مي شود، بلافاصله افتخار فردوسي به ميهن‌پرستي و ايران‌دوستي وي ديده مي شود