بررسي تلفيق هنر در يادگيري شاهنامه و نهادينه كردن هويت ملي(مطالعه موردي: دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطۀ اول مدارس مشهد)

پژوهش حاضر با هدف بررسي نهادينه كردن يادگيري شاهنامه و تأثير هنر بر نگرش زيبايي­شناسي، عشق به يادگيري در شاهنامه‌خواني انجام شد. روش تحقيق، شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل و آزمايش بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش­آموزان پايه هفتم، هشتم و نهم متوسطه اول شهر مشهد در سال 1402-1401 تشكيل دادند. تعداد 30 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش 15 نفر و گروه كنترل نيز شامل 15 نفر جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه نگرش زيباشناسي پيتر و همكاران (2003)، پرسشنامه عشق به زيبايي مك فلند (2003) بود كه آزمودني­ها را در ابتداي آزمون تكميل كردند (پيش­آزمون). سپس گروه آزمايش تحت 8 جلسه آموزش به شيوه برنامه درسي تلفيقي هنر قرار گرفتند. در پايان هر دو گروه مجدداً به ابزارهاي پژوهش پاسخ دادند (پس­آزمون). نتايج نشان داد برنامه درسي تلفيقي هنر بر نگرش زيبايي‌شناسي، عشق به يادگيري دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر مشهد در يادگيري شاهنامه تأثير دارد و باعث مي­شود دانش­آموزان با علاقه و شوق بيشتري به اين اثر فاخر ادبيات علاقه نشان دهند و حوزه­هاي مختلف هنري مانند نقاشي، نمايشي، داستان‌نويسي و... ابزار­هاي مناسبي براي يادگيري شاهنامه است. تأكيد بر هويت زنان ايراني و شاخص­هايي چون عفاف و حجاب، شرم و حيا، توانمندي و خردورزي و خانواده­دوستي مي­تواند بر هويت­يابي صحيح دختران نوجوان سطح متوسطه تأثير مثبتي داشته باشد.