حداكثر نرخ بازده سرمايه تحت متوسط ارزش در معرض ريسك فازي

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ مقاله ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎﯼ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻓﺎﺯﯼ ﻭ ﺍﺻﻞ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺯﺍﺩه ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎﯼ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻓﺎﺯﯼ، ﺑﻬﯿﻨﻪﺳﺎﺯﯼ ﭘﺮﺗﻔﻮﯼ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻓﺎﺯﯼ مورد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ قرار مي‌گيرد. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ پژوهش، بررسي ﯾﮏ ﻣﺪﻝ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬﺍﺭﯼ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺑﺎﺯﺩﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﺤﺖ ﻗﯿﻮﺩ ﺷﺪﻧﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺭﯾﺴﮏ ﻭ ﺑﻬﺮﻩﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰﯼ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻭﺍﺭﯾﺎﻧﺲ ﺑﺎ ﻗﯿﺪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻓﺎﺯﯼ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ، مدل با يك مثال عددي ارزيابي مي‌شود. مقاله ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﮐﻤﯽ‑ﺗﻮﺻﻴﻔﯽ بوده ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪﺍﯼ ﻧﻈﻴﺮ ﻛﺘﺐ، ﻣﻘﺎﻻﺕ ﻭ ﻣﺠﻼﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺳﻴﺎﺳﺖﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﻣﺎﻟﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ، ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﻣﺎﻟﯽ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺧﺮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ.