تبيين الگوي مشاركت‌پذيري بازيگران محلي در نوسازي محلات بازآفريني شهر مشهد

شهر مشهد نيازمند نوسازي مشاركتي بافت فرسوده اش است اما به علت الگوي خاص سكونت و بافت فرهنگي اي كه دارد شاهد تمايل اندك و ناچيزي از سوي ساكنان براي اجراي برنامه هاي نوسازي هستيم. از اين رو ضروري است از تمام امكانات موجود جهت تسريع در فرايند نوسازي بافت فرسوده اين شهر استفاده شود؛ حتي اگر سهم هركدام از اين امكانات در تحقق برنامه نوسازي اندك باشد. از اين رو پژوهش حاضر با هدف، تبيين الگوي مشاركت پذيري بازيگران محلي در نوسازي محلات بازآفريني شهر مشهد انجام شده است. روش پژوهش حاضر؛ از نوع كيفي بوده و از نظر هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت روش؛ از نوع تحليل محتوا مي باشد. جامعه پژوهش حاضر، خبرگان و افراد مطلع در محلات شهر مشهد بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند و با ابزار مصاحبه عميق نيمه ساختار يافته مورد مصاحبه قرار گرفتند پژوهشگر پس از طراحي سوالات مصاحبه و دخالت ندادن دانسته هاي قبلي خود در جلسات مصاحبه سعي كرد كه فرآيند مصاحبه را پيش ببرد و با توجه به دقت كافي پژوهشگر در تحليل داده ها و تائيد متن پياده شده مصاحبه ها توسط مصاحبه شوندگان، پژوهش حاضر داراي پايايي و روايي است. با توجه به اصول راهبردي طرح و بحث شده مي توان راهبرد كلان ارتقا جلب مشاركت افراد تاثيرگذار محلي را در يك كلام، اتخاذ رويكرد نهادي به مشاركت نام نهاد. به اين معني كه زمينه هاي لازم را براي تغيير شكل الگوي نقش آفريني افراد تاثيرگذار محلي در قالب مشاركت نهادي تسهيل كرد. ذيل چتر رويكرد نهادي به مشاركت، مي توان راهكارهاي ارتقاء سطح مشاركت افراد نهادهاي محلي را در سه سطح آگاهي، اجرايي و زمينه اي تفكيك كرد:سطح آگاهي به مسئله اطلاع از ماموريت ها و عملكرد نوسازي و همچنين مسئله نگرش نسبت به نوسازي مي‌پردازد، سطح اجرايي به رويه هاي كنوني مشاركت در قالب موانع ارتقاء مشاركت مي پردازد و سطح زمينه اي به بستر اجتماعي و نهادي نقش آفريني و مشاركت مي پردازد.