سنجش اثربخشي روش‌هاي بهبود مديريت دانش در سازمان‌ها (مطالعه موردي دانشگاه سيستان وبلوچستان)

مديريت دانش در آموزش عالي مجموعه اي از فرآيندهاي سازماني است كه از ايجاد و انتقال دانش در اين مؤسسات حمايت كرده و دست‌يابي به اهداف سازماني و دانشگاهي را ممكن مي سازد. بدين منظور و به جهت مديريت مناسب دانش سازماني، ابزاري مناسب نياز است كه بتوان با استفاده از آن از ميزان اثربخشي مديريت دانش در يك سازمان آگاه شد. اين آگاهي از وضعيت مديريت دانش به سازمان كمك مي نمايد تا نقاط ضعف و كاستي ها ي مديريت دانش خود را در جهت حفظ برتري-هاي رقابتي و يا افزايش آن، به درستي تشخيص و اقدامات مناسبي در جهت آن انجام دهد. اين تحقيق نيز با بررسي و مقايسه شاخص ها و ابزارهاي موجود در اين زمينه، از رويكردي يكپارچه در قالب تكنيك فرآيند تحليل شبكه اي (ANP) براي محاسبه ميزان اثربخشي مديريت دانش و مقايسه دانشكده هاي دانشگاه سيستان وبلوچستان بر اساس آن استفاده كرده است كه در آن ابعاد كارت امتيازي متوازن (BSC) به عنوان شاخص هاي اثربخشي و ابزار شاخص عملكرد مديريت دانش (KMPI) به عنوان فرآيندهاي چرخه دانش در نظر گرفته شده است. داده هاي تحقيق با روش ميداني و از طريق توزيع پرسشنامه مقايسات زوجي بين خبرگان دانشگاه جمع آوري شده و نرم افزار Super Decisions نيز براي تجزيه و تحليل داده ها بكار رفته است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه بعد فرآيندهاي داخلي و به كارگيري دانش مهم‌ترين شاخص و فرآيند هستند. همچنين ميزان اثربخشي مديريت دانش دانشكده هاي علوم پايه در مقايسه با دانشكده هاي علوم انساني و علوم مهندسي بيشتر است. در نهايت پيشنهاداتي نيز براي بهبود آن ها بر اساس فرآيند هاي دانش ارائه شده است.