بروز وضعيت اجتماعي ايرانيان در قرن 19 ميلادي در ادبيات نمايشي مذهبي و نسخه‌هاي تعزيه

نسخه هاي تعزيه نخستين نمونه از ادبيات نمايشي ايران به حساب مي آيند زيرا نخستين متون نمايشي توسط آخوند زاده و ميرزا آقا تبريزي زماني عرضه شد كه هنر شبيه خواني كاملا همه گير شده بود و نسخه هاي تعزيه در دسترس عموم قرار گرفته بود.اين متون دقيقا حاصل يك رنسانسي ادبي در دوران قاجار به حساب مي آيند كه با خارج شدن موسيقي از حصار تحريم مذهبي ، اشعار تعزيه با موسيقي همگام و اجرا ميشد. عليرغم اينكه محتواي متون تعزيه بر اساس واقعيات تاريخي شكل گرفته بود اما در دوران قاجاريان وضعيت اجتماعي ايرانيان در دوران قاجار و قرن نوزدهم نيز در ادبيات نمايشي مذهبي كه همان متون تعزيه باشند بروز كرده بود در اين مقاله با بررسي اين وضعيت به اين موضوع پي خواهيم برد كه هنر شبيه خواني آيينه اي تمام نما از زندگي ايرانيان در دوره قاجار بود و بسياري از تيپهاي عمومي ، مشاغل، رخدادهاي اجتماعي ، تغيير و تحولات در زندگي ايرانيان و....در نسخه هاي تعزيه موجب شكل گيري و ايجاد برخي از مجالس شد و ادبيات نمايشي مذهبي ايران به عنوان يك رسانه عمومي در اختيار عموم قرار گرفت به نحوي كه هرچه را كه ميخواستند براي مردم تبيين كنند از هنر تعزيه خواني بهره برداري مي‌شد