بازخواني اقامه و احياي عزا و ماتم بر سيدالشهدا عليه‌السلام در دوران بعد از عاشورا تا اواخر غيبت صغري

واقعه عظيم عاشورا و شهادت امام حسين عليه‌السلام حقيقتاً اتفاقي بود كه جهان اسلام را تكان داد، نه‌تنها براي پيروان و محبان اهل‌بيت عليهم السلام يك مصيبت عظيم بود، بلكه براي كساني كه به امامت آن ذوات مقدسه هم باور نداشتند، بسيار عجيب بود. از اين رو نه تنها بعد از اين واقعه شاهد عزاداري و برپايي مجالس ماتم براي آن هستيم، بلكه قبل از آن نيز در موارد متعدد به اين واقعه تذكر داده شده است. اين مطالعه در صدد آن است تا پيشينه عزاداري بر امام حسين عليه السلام را بعد از واقعه عاشورا و در بازه زماني دوران امامت امام سجاد عليه السلام تا اواخر دوران غيبت صغري، مورد نقد و بررسي قرار دهد. بدين منظور ابتدا گزارش‌هايي كه ارتباط مستقيم يا غير مستقيم با موضوع بحث دارند گردآوري شده سپس با روش توصيفي - تحليلي مورد نقد و تحليل قرار گرفته و دلالت‌هاي آنها بر امر «عزاداري بر امام حسين عليه السلام» در هيئات و مجالس حسيني استخراج مي‌گردد. بر اين اساس، در سيره معصومين عليهم السلام شاهد اهميت دادن به موضوع امام حسين عليه السلام از طرق مختلفي همچون تشويق شعرا، برپايي جلسات روضه خانگي، تشويق به زيارت حضرت در مناسبتهاي مختلف و بيان فضائل و زيارات ايشان هستيم.