اثر كلشي سين بر برخي از صفات بيومورفولوژيكي و سيتوژنتيكي دو ژنوتيپ گل هميشه-بهار (Calendula officinalis L.)

گل هميشه بهار (Calendula officinalis L.) يكي از گياهان زينتي و دارويي بسيار مهم مي باشد كه افزايش تنوع ژنتيكي در اين گياه امري ضروري به نظر مي رسد. به منظور ارزيابي تاثير تيمار كلشي سين بر برخي ويژگي هاي بيومورفولوژيكي و سيتوژنتيكي دو ژنوتيپ گل زرد و نارنجي هميشه بهار در طي دوره رشد گياهي، آزمايش فاكتوريل به صورت كرت هاي موهومي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. اسپري چهار غلظت مختلف كلشي سين 0، 02/0، 04/0 و 06/0 درصد، در دو مرحله برگ لپه اي و دو برگ حقيقي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد كه با افزايش غلظت كلشي سين، درصد القاء پلي پلوئيدي، تعداد برگ، قطر ساقه، ميزان كلروفيل a و b و كلروفيل كل (a+b) به طور معني داري افزايش يافت. در حالي كه صفاتي همچون طول ريشه، ارتفاع گياه، وزن تر و خشك اندام هوايي و ريشه، سطح برگ و درصد زنده ماني كاهش يافت. بررسي اثر برهمكنش غلظت كلشي سين و مرحله اسپري برگي نشان داد كه بالاترين ميزان مرگ و مير در مرحله اسپري برگ لپه اي و در بالاترين غلظت (06/0%) مشاهده شد. با افزايش غلظت كلشي سين آثار سوختگي و مرگ و مير گياه افزايش يافت. اگرچه اسپري در مرحله دو برگ حقيقي به صورت معني داري بر ويژگي هاي رشدي گياه مؤثر بود اما اسپري در مرحله برگ-لپه اي باعث كاهش زنده ماني و رشد گياهان تيماري شد. به طور كلي با توجه به مطالعات فلوسايتومتري، غلظت 04/0 درصد كلشي سين در مرحله دو برگ حقيقي، مناسب ترين تركيب تيماري براي القاء پلي پلوئيدي در گياه هميشه بهار بود.