تأثير سطوح مختلف رطوبت خاك و سولفات پتاسيم بر برخي خصوصيات بيوشيميايي مرزه تابستانه (Satureja hortensis)

تنش خشكي يكي از مهمترين تنش‌هاي محيطي است كه به طور قابل توجهي روي گياهان تاثيرگذار است. در بين عناصر غذايي مورد استفاده‌ي گياه، برخي از اهميت ويژه‌اي برخوردار هستند كه در بين آنها پتاسيم به عنوان سومين عنصر غذايي اصلي براي رشد گياه مطرح بوده است. پتاسيم به وفور در خاك يافت مي‌شود؛ ولي قابل دسترس براي گياه نيست و بايد به عنوان يك جزء ضروري به خاك اضافه شود. به منظور بررسي تأثير پتاسيم بر خصوصيات بيوشيميايي مرزه (Satureja hortensis) تحت سطوح مختلف رطوبت خاك ، آزمايشي به صورت اسپليت پلات در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل سطوح مختلف رطوبتي خاك (50، 75 و (شاهد) 100درصد ظرفيت زراعي) و سولفات پتاسيم در چهار سطح (0، 100، 200 و 300 كيلوگرم در هكتار) بود. نتايج مقايسه ميانگين نشان داد محتواي رنگيزه‌هاي فتوسنتزي و كربوهيدرات محلول تحت سطوح مختلف رطوبت خاك نسبت به تيمار شاهد (100% ظرفيت زراعي) افزايش يافت. ميزان فلاونوئيد كل، فنل كل و فعاليت آنتي‌اكسيداني نيز در سطح رطوبتي 50% ظرفيت زراعي افزايش يافت. كاربرد كود سولفات پتاسيم در سطوح مختلف رطوبتي خاك نشان داد كه سولفات پتاسيم به ويژه با كاربرد 300 كيلوگرم در هكتار بر رنگيزه هاي فتوسنتزي مرزه تحت سطوح مختلف رطوبت خاك اثر تعديل كننده دارد. اگرچه كاربرد سولفات پتاسيم در سطح رطوبتي 50% ظرفيت زراعي از نظر آماري اثر معناداري بر ميزان كربوهيدرات محلول، ، فلانوئيد كل و فعاليت آنتي‌اكسيداني نداشت.