بهبود تنظيم اسمزي در توت فرنگي در شرايط تنش شوري با كاربرد منابع مختلف استات در كشت هيدروپونيك

توت فرنگي از جمله محصولات حساس به شوري است و با توجه به شور شدن زمين هاي كشاورزي و كاهش كيفيت آب هاي آبياري در سال هاي اخير توليد اين محصول را دچار مشكل كرده است. استات از جمله مواد شيميايي شناخته شده است كه مي تواند آسيب هاي ناشي از تنش ها به ويژه تنش شوري را كاهش دهد. بدين منظور پژوهش حاضر به بررسي حضور استات در دو شرايط طبيعي و تنش شوري انجام شد. نشاءهاي توت فرنگي در مرحله 5-6 برگي در معرض تيمارهاي مختلف از قبيل شاهد، شوري، آمونيوم كربنات (5/0 ميلي مولار)، آمونيوم استات (1 ميلي-مولار) و اسيد استيك (1 ميلي مولار) به صورت جداگانه و همراه با تنش شوري (40 ميلي مولار كلريد سديم) به مدت 3 ماه قرار گرفتند. بيشترين ميزان سطح برگ در شرايط تنش شوري در تيمار اسيد استيك ا همراه با تنش شوري مشاهده شد (mm2 6/405) كه تفاوت معني داري با تيمار شاهد نداشت. بيشترين ميزان پرولين در تيمار اسيد استيك همراه با شوري (mg/ g-1 DW20/93) و كمترين آن در تيمار شاهد مشاهده شد، كه تفاوت معني داري با تيمارهاي آمونيوم استات و آمونيوم كربنات همراه با تنش شوري مشاهده شد. همچنين بيشترين ميزان كربوهيدرات محلول نيز در تيمارهاي استات مشاهده شد. از سوي ديگر بيشترين ميزان فعاليت آنتي اكسيداني نيز در تيمار آمونيوم استات همراه با تنش شوري (6/35%) و كمترين آن در تيمار تنش شوري به تنهايي (49/15%) مشاهده شد. در نتيجه مشخص شد كه تيمار استات در قالب ماده اسيد استيك در غلظت 1 ميلي مولار در شرايط تنش شوري مي تواند اثرات مثبت داشته باشد.