تاثير غلظت هاي تنظيم كننده هاي رشد بر كالوس زايي ريزنمونه هاي مختلف گياه ريحان

ريحان يك گياه دارويي مهم و با ارزش از خانواده ي نعناعيان است كه حاوي چندين تركيب آنتي اكسيداني مي-باشد و اسانس آن با دارا بودن تركيبات ترپنوئيدي و فنولي، خواص ضدميكروبي و حشره كشي دارد. در اين پژوهش به منظور بهينه سازي كالوس زايي، تاثير غلظت هاي (0، 5/0 و 1 ميلي گرم بر ليتر) از تنظيم كننده هاي رشد BAP و NAA بر ريزنمونه هاي هيپوكوتيل و كوتيلدون به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار مورد آزمايش قرار گرفت. فاكتورهايي نظير درصد كالوس زايي، درصد ريشه زايي، وزن تر كالوس و تعداد ساقه هاي نو مورد بررسي قرار گرفت. تنظيم كننده هاي رشد نفتالين استيك اسيد و بنزيل آمينوپورين بر القاي كالوس و تداوم رشد آن موثر بودند. در همه ي تركيب هاي تنظيم كننده هاي رشد، در هر دو نوع ريزنمونه، كالوس زايي مشاهده شد. در تيمار يك ميلي گرم بر ليتر از بنزيل آمينوپورين ريشه زايي به كمترين ميزان خود در ريزنمونه هاي هيپوكوتيل رسيد. بالاترين ميزان وزن تر كالوس در حضور هر دو تنظيم كننده ي رشد با غلظت يك ميلي گرم بر ليتر مشاهده شد. همچنين حضور ساقه هاي نو نيز در غلظت هاي 5/0 ميلي گرم بر ليتر از بنزيل آمينوپورين و صفر ميلي گرم بر ليتر از نفتالين استيك اسيد در هر دو ريزنمونه مشاهده گرديد.