اثر تنش شوري بر صفات مورفولوژيكي خاص در ده رقم توت ‏فرنگي در كشت بدون خاك

به‏ منظور بررسي پاسخ ده رقم توت‏ فرنگي به تنش شوري و شناسايي تفاوت تحمل رقم ‏ها به شوري آزمايشي در گلخانه پژوهشي بخش علوم باغباني دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز در سال‏ هاي 94، 95 و 96 انجام شد. اين پژوهش به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با دو فاكتور شوري (4 سطح شامل: 0 (شاهد)، 20، 40 و 60 ميلي‏ مولار) و رقم (ده رقم) انجام شد. در هر تيمار 4 تكرار يا چهار گلدان وجود داشت و در هر گلدان دو گياه كشت شد. بوته‏ هاي يكنواخت توت‏ فرنگي (ده رقم) در گلدان‏ هاي 4 ليتري كه با كوكوپيت و پرليت به نسبت 1:1 پر شده بودند كشت شد. رطوبت نسبي گلخانه حدود 5±65 درصد بود. پس از استقرار گياهان تيمارهاي شوري شروع شد. آبياري گياهان با محلول غذايي نيم ‏هوگلند و سپس با محلول غذايي هوگلند كامل انجام شد. نتايج نشان داد كه شوري داراي تاثير منفي بر بيشتر ويژگي‏ هاي مورد ارزيابي بود و باعث كاهش فعاليت فتوسنتزي و محتواي كلروفيل برگ، كاهش سطح برگ، كاهش وزن تر و خشك شاخساره و ريشه، كاهش طول ميوه اول و دوم و كاهش عملكرد تك بوته گرديد. رقم ‏هاي ʼآروماس ʻ ، ʼپاروسʻ، ʼسلواʻ، ʼكردستانʻ، ʼكاماروساʻ، ʼپاجروʻ و ʼگاويوتاʻ در مقايسه با رقم ‏هاي ʼكوئين‏اليزاʻ، ʼميشنريʻ و ʼچندلرʻ نسبت به تنش شوري متحمل‏ تر بودند.