اثر محلول پاشي اسيد ساليسيليك بر صفات مورفولوژيك فيساليس (Physalis peruviana L.) در شرايط شوري

تنش شوري از مهم‌ترين ﻣﺸﻜﻼت ﻛﺸﺎورزي خصوصا در مناطق خشك مي‌باشد، كه از طريق برهم زدن توازن عناصر موجود در خاك، موجب استقرار ضعيف گياه مي‌شود و ميزان اين تأثير بستگي به ميزان حساسيت گياه دارد. اين تحقيق با هدف بررسي ميزان تحمل گياه فيساليس به سطوح مختلف شوري به‌صورت فاكتوريل، در قالب طرح كاملا تصادفي، با سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي آزمايش، شامل چهارسطح شوري (0 ، 4/1، 8/2 و 2/4 دسي زيمنس بر متر كلريد سديم) و چهار سطح ساليسيليك‌اسيد (0، 6/0، 3/1 و 7/2 درصد) بودند. نتايج تجزيه واريانس داده‌ها نشان داد كه تنش شوري و محلول پاشي ساليسيليك اثر معني داري بر صفات مورفولوژيك داشت. با افزايش غلظت كلريدسديم، ارتفاع گياه، ﻗﻄﺮ ﺳﺎﻗﻪ، ﺗﻌﺪاد ﺑﺮگ، وزن تر و ﺧﺸﻚ ﺷﺎﺧﺴﺎره و رﻳﺸﻪ و سطح برگ كاهش يافت و كاربرد ساليسيليك‌ اسيد موجب كاهش اثرات منفي ناشي از تنش شوري شد، به‌طوري‌كه غلظت 7/2 درصد ساليسيليك‌ اسيد بيش‌ترين اثر را بر صفات مورد بررسي داشت. نتايج اين مطالعه مشخص نمود كه گونه مورد بررسي (peruviana) نسبت به تنش شوري حساس مي‌باشد و در صورت كشت در مناطق داراي آب شور از مواد تنظيم كننده‌ رشد، از جمله ساليسيليك اسيد، براي بهبود شرايط تنش استفاده گردد.