اثر تنش خشكي طولاني مدت بر گياه بنفشه در شرايط طبيعي

به دليل تغييرات اقليمي و افزايش دما، افزايش دوره‌هاي گرمايشي و تنش خشكي در فصل زمستان پيش بيني شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسي تاثير تنش خشكي طولاني مدت بر گياه بنفشه (Viola × wittockiana) در شرايط طبيعي و بررسي تغييرات رشدي و پيك گلدهي گياهان در پاسخ به تنش خشكي انجام شد. آزمايش مزرعه‌اي با سه رژيم آبياري در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار انجام شد. تيمارها شامل كنترل (80% ظرفيت مزرعه) و تنش خشكي (60 و 40 % ظرفيت مزرعه) بود. نتايج نشان داد كه ارتفاع ساقه، تعداد گره در شرايط كمبود آب شديد كاهش و سطح برگ به طور معني‌داري افزايش يافت، در حالي كه تنش خشكي 60% ظرفيت زراعي برخي صفات مانند وزن خشك را بهبود بخشيد. فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز در هنگام رشد گياهان در شرايط كمبود آب (60٪ ظرفيت زراعي) به حداكثر مقدار رسيد. اما حداكثر قطر گل و تعداد كپسول در تيمار 80٪ ظرفيت زراعي مشاهده شد. آنزيم آسكوربات پراكسيداز، فنول كل و درصد بقاء گياهان تحت رژيم‌هاي آبياري قرار نگرفتند. در طي پنج ماه، اوج گلدهي زماني كه گياهان تحت 80 % ظرفيت زراعي در ماه اسفند و براي تنش خشكي (60 و 40 درصد ظرفيت زراعي) در ماه ارديبهشت ثبت شد. به طور كلي، نتايج نشان مي دهد كه بنفشه مي‌تواند در مناطق داراي آب محدود در طي ماه‌هاي سرد و گرم به طور كامل رشد نمايد و تنش خشكي در ماه‌هاي سرد، طول عمر گياه را در ماه‌هاي گرم بهبود مي‌بخشد.