بررسي واكنش لاين هاي اميد بخش سيب زميني به برخي بيماري هاي غده در فريدن اصفهان

سيب زميني (Solanum tuberosum L.) محصول غذايي پراهميتي است كه به دليل سازگاري با شرايط محيطي متفاوت، پتانسيل باقي‏ماندن براي نسل‏ها را با توجه به افزايش جمعيت جهان داراست. سيب‌زميني از نظر مقدار توليد، چهارمين محصول جهان پس از گندم، برنج و ذرت مي‏باشد. اصولي ترين روش مبارزه با بيماري هاي گياهي استفاده از ارقام مقاوم است كه در اين تحقيق روي برخي از بيماري هاي غده ژنوتيپ هاي سيب زميني بدان پرداخته شده است. بدين منظور 44 ژنوتيپ اميد بخش سيب زميني در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در ايستگاه تحقيقاتي روزوه در فريدن اصفهان در شش شاخص صفر الي 6 روي بيماري هاي شوره سياه، Rhizoctonia solani؛ اسكب، Streptomyces scabies؛ پوسيدگي نرم، Erwinia spp. و خشك Fusarium spp. مورد بررسي قرار داده شد. نتايج نشان داد كه بيشترين ميانگين شدت بيماري شوره سياه مربوط به لاين هاي شماره 20 و 38 به ترتيب 23/04 و 21/79 درصد و كمترين مقدار مربوط به لاين هاي 3، 5 و 40 با ميانگين بين 3 تا 4 درصد بود. بيشترين ميانگين بروز اسكب در لاين هاي 23 و 19 اتفاق افتاد كه به ترتيب 32/58 و 31/79 درصد و كمترين ميانگين شدت بيماري بيماري اسكب مربوط به لاين هاي 12 و 40 بود كه به ترتيب برابر 6/12 و 6/95 بود. بيشترين ميانگين شدت بيماري پوسيدگي نرم مربوط به لاين هاي 32 و 18 بوده است كه به ترتيب برابر 2/12 و 2/04 درصد بودند. وقوع بيماري پوسيدگي خشك كمتر از 8 درصد بود كه ميانگين وقوع پوسيدگي خشك مربوط به لاين 22 برابر 7/08 درصد بود.