بررسي و مقايسه پرآوري دو رقم زردآلو از طريق سيستم كشت بيوراكتور تناوبي و سيستم كشت رايج

ريز ازديادي از طريق كشت بافت براي توليد دو رقم زرد آلو (قيصي و اردوباد) حايز اهميت مي باشد. امروزه كاربرد بيوراكتورهاي گياهي در تكثير انبوه گياهان مي تواند هزينه توليد را كاهش داده و آن را توجيه اقتصادي نمايد. بر اين اساس، هدف از اجراي اين تحقيق بررسي امكان استفاده از بيوراكتور نيمه پيوسته در ريزازديادي دو رقم زردآلو و بهينه سازي شرايط كشت مي باشد. در اين تحقيق، از بيوراكتور تناوبي و محيط كشت جامد رايج استفاده گرديد. در اين پزوهش مقايسه دو محيط كشت جامد و مايع (بيوراكتور) جهت پرآوري دو رقم زردآلو صورت گرفت. محيط كشت مورد استفاده QL بود كه حاوي يك ميلي گرم در ليترGA3 ، 5/0 ميلي گرم BAP و 01/0 ميلي گرم IBA در ليتر مي باشد. نتايج مقايسه ميانگين نشان داد كه در سيستم بيوراكتور در رقم اردوباد ميانگين تعداد شاخه و طول بزرگترين شاخه به ترتيب33/11 و 08/ 4سانتي متر در مقايسه با محيط كشت جامد كه ميانگين تعداد و طول بزرگترين شاخه اردوباد به ترتيب 6/1 و 3 سانتي متر بود و در رقم قيصي در كشت بيوراكتور ميانگين تعداد شاخه و طول بزرگترين شاخه به ترتيب 66/17 و 5 سانتي متر و در كشت رايج ميانگين تعداد و طول بزرگترين شاخه قيصي به ترتيب 8/12 و 8/2 سانتي متر بود، كه نتايج بيانگر آن مي باشد اختلاف معني داري بين كشت بيوراكتور و كشت رايج در هر دو رقم وجود دارد.