تأثير عصاره‌هاي گياهان گوجه فرنگي، بيد و آلوئه ورا بر ريشه‌زايي قلمه گياهان رز و داوودي

يكي از مشكلات استفاده از قلمه‌ها به ويژه قلمه‌هاي خشبي و نيمه خشبي به منظور ازدياد گونه‌هاي مختلف گياهي، ريشه‌دار كردن آن‌ها مي‌باشد و استفاده از هورمون‌هاي ريشه‌زايي مستلزم صرف هزينه ارزي زياد بوده و سبب ايجاد مشكلات زيست محيطي فراواني مي‌گردد. در اين راستا، استفاده از عصاره‌هاي طبيعي تحريك كننده رشد را به صورت محلول‌پاشي و يا در انتهاي قلمه‌ها مي‌تواند سبب افزايش اكسين دروني و به دنبال آن افزايش ريشه‌زايي گردد. در اين پژوهش عصاره‌هاي گوجه‌فرنگي، بيد و آلوئه‌ورا در غلظت هاي صفر (شاهد)، 25 و 50 گرم در ليتر آب مقطر روي قلمه‌هاي دو نوع از گياه مختلف از نظر ريشه‌زايي (رز و داوودي)، در چهار تيمار؛ شاهد (بدون استفاده از عصاره)، استفاده در هنگام كشت، يك ماه بعد كاشت و دو ماه بعد كاشت مورد بررسي قرار گرفت. آزمايشي به صورت فاكتوريل (فاكتور اول نوع قلمه گياهي و فاكتور دوم نوع عصاره) در قالب طرح كاملاَ تصادفي و در 3 تكرار (هر تكرار شامل 10 عدد قلمه) اجرا گرديد. داده‏ با استفاده از نرم افزار SAS نسخه 4/9 آناليز شدند. مقايسات ميانگين‌ها با استفاده از آزمون چند دامنه‏ اي دانكن در سطح 05/0 مورد بررسي قرار گرفتند. بررسي نتايج به دست آمده نشان داد كه عصاره‌هاي استفاده شده درقلمه‌هاي رز از نظر زمان استفاده از آن‌ها سبب ايجاد تفاوت معني‌دار در صفات طول بلندترين شاخساره و وزن خشك ريشه شدند و بهترين تيمارها به ترتيب هنگام كاشت و يك ماه بعد كاشت بود. در قلمه‌هاي داوودي در تيمار عصاره بيد بلندترين ريشه‌ها را در هنگام كاشت (با 33/ 29 سانتي متر) و يك ماه بعد كاشت ( با 29 سانتي متر) و عصاره گوجه‌فرنگي بلندترين شاخساره‌ها (با 67/12 سانتي متر) را در قلمه‌هاي داوودي ايجاد كرد. زمان يك ماه بعد از كاشت بهترين زمان استفاده از عصاره‌هاي مختلف براي ايجاد بيشترين مجموع طول شاخساره‌ها بود.