بررسي تنوع مورفولوژيكي برخي ژنوتيپ‌هاي چاي دارجلينگ در ايران

گياه چاي (Camellia sinensis (L.) O. Kuntze) از خانواده چاي (Theaceace) يكي از محصولات اساسي و استراتژيك شمال ايران و ارزان ترين نوشابه بعد از آب است. به دليل آنكه بسياري از اين بوته‌هاي بنابر علل مختلف در حال ازبين رفتن مي‌باشند و براي حفاظت از ژرم‌پلاسم آنها داشتن اطلاعات درباره ژنتيك اين گياه نيازي مشخص مي‌باشد. از سوي ديگر، بررسي و مطالعه تنوع ژنتيكي ژنوتيپ هاي موجود گامي اساسي براي انتخاب ژنوتيپ‌هاي برتر و كشت آنها جهت افزايش توليد و كيفيت چاي است. در اين مطالعه با استفاده از 20 صفت مورفولوژي كمي و كيفي تنوع ژنتيكي 25 نمونه‌چاي كشت شده در لاهيجان مورد بررسي قرار گرفته‌اند. بر اساس داده‌هاي حاصل از اين بررسي نمونه‌ها در سطح 16 در چهار گروه قرار گرفته‌اند. گروه اول بزرگترين گروه بود. نمونه‌هاي غير دارجلينگ درگروه بندي در كنار نمونه‌هاي دارجلينگ قرار گرفتند كه دليل آن به ژنوتيپ‌بودن نمونه‌هاي دارجلينگ باز مي‌گردد. بر اساس اين نتايج خوشه بندي مشخص گرديد كه گروه بندي‌هاي گياهان در خوشه‌هاي بدست آمده از اين بررسي با توزيع جغرافيايي هم خواني ندارد و از سوي ديگر تنوع مورفولوژيكي بالايي نيز در بين گياهان بدست نيامد.