خوانشي بر مولفه هاي معماري پايدار بيوفيليك و تاثير آنها در طراحي معماري

با دور شدن از طبیعت در جریان انقلاب صنعتی و بعد از آن جریان های معماری و شهرسازی مدرن، امروزه این حقیقت بر هیچ كس پوشیده نیست كه انسان چه از نظر روحی و معنوی و چه از نظر جسمی و مادی نیازمند طبیعت است. نیازی كه همواره با خلقت انسان در پیوند بوده است. اما دغدغه پاسخگویی به این نیاز منجر به پیدایش گرایشاتی در حوزه طراحی گشته است. گرایشاتی نظیر طراحی ارگانیك، طراحی پایدار، طراحی سبز و طراحی اكوتك. لذا در این میان گرایشی با عنوان طراحی طبیعت دوست 1شكل گرفته كه در پی دستیابی به راهكارهایی است كه طی آن حضور انسان در بستر طبیعت كمترین خدشه را به كیفیت بكر بودن طبیعت وارد نماید یا طبیعت بكر را به همراه تمامی قواعدش وارد محدوده محیط های انسان ساخت نماید و در نهایت ساختمان را به عضو زنده ای از طبیعت مبدل نماید. این پژوهش با هدف لحاظ نمودن همه جانبهی طبیعت در معماری امروز، فرآیندها و سیستمهای طبیعی را شبیه سازی نموده كه با طبیعت هماهنگ باشد و نهاتا قابلیت شكل گرفتن محیطی را مطابق با معیارهای طراحی طبیعت دوست میسر سازد. اینكه چگونه میتوان حضور بكر و حداكثری طبیعت را در یك فضای آموزشی با الگوی همزیستی متناسب با طبیعت محقق نمود، پرسش اصلی این نوشتار خواهد بود. با استفاده از مولفه های این رویكرد كنترلی بر آلودگی نوری، كاهش بی نظمی در طبیعت، مدیریت آب، الودگی هوا، مدیریت بوم شناسی، ایجاد تعادل و سلامت فكری را برای ساكنان به دنبال داریم. روش تحقیق به كار رفته در این مقاله توصیفی –تحلیلی است.