تعامل بين اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ و ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﺗﺠﺎرت در ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ

آثار مرگبار فراگير تخريب محيط زيست در كشورهاي جهان سوم، زنگ خطر را براي آنان نيز به صدا درآورده است# به همين جهت مسائل محيط زيست، مورد توجّه صاحبان انديشه در علوم گوناگون قرار گرفته است. در دانش اقتصاد، در زمينه هاي اقتصاد منابع، اقتصاد محيط زيست، و اقتصاد توسعه، اين موضوع يكي از مباحث محوري است. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ، اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﯽ ﺧﻄﺮات و ﮐﻤﺒﻮدﻫﺎي زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ را ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽدﻫﺪ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد رﻓﺎه اﻧﺴﺎن و ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ،اﯾﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻔﮑﯿﮏﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺳﻪ رﮐﻦ اﺻﻠﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار را ﺑﺮﺳﻤﯿﺖ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ، ﺗﻮﺳﻌﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، اﻗﺘﺼﺎدي و زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ# ﺑﺎﻫﺪف ﭘﺮورش اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﻪﮔﺎﻧﻪ ﮐﻪ در آن ﺗﺠﺎرت ﯾﮏ ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﯿﺎن ﺗﺠﺎرت و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ ﭘﯿﭽﯿﺪه اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺗﻌﺎﻣﻞ و راﺑﻄﻪ دوﻃﺮﻓﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. ﺗﺠﺎرت ﻣﯿﺰان ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻻزم ﺑﺮاي ﺗﺴﻬﯿﻞ ﮔﺰار و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﮐﺎﻻﻫﺎ و ﺧﺪﻣﺎت ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ، اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻬﺮهوري ﻣﻨﺎﺑﻊ از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﺠﺎد ﻓﺮﺻﺖﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي و اﺷﺘﻐﺎل و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ رﯾﺸﻪﮐﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﻘﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ و اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ ﻧﯿﺰ ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻻزم ﺟﻬﺖ اﯾﺠﺎد ﻓﺮﺻﺖﻫﺎي ﺗﺠﺎري ﭘﺎﯾﺪار را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺪاﺑﯿﺮ ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺤﻘﻖ اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ ﺑﺮ ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻞ ﺗﺠﺎرت دارد و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﯿﺰ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻔﻬﻮم اﻗﺘﺼﺎد ﺳﺒﺰ در دﻧﯿﺎي ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﻪ اﻟﺰاﻣﺎت ﻧﺎﺷﯽ از ﻣﻮاﻓﻘﺖﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﮐﻨﻮاﻧﺴﯿﻮنﻫﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﺠﺎرت ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﭼﺮاﮐﻪ آنﻫﺎ ﺧﻮد راﻫﮕﺸﺎي ﺗﺤﻘﻖ و ﻇﻬﻮر ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ اﻗﺘﺼﺎدي ﺳﺒﺰ و ﭘﺎﯾﺪار ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.