تحليلي بر مقايسة اعتبارات اسنادي تجاري و تضميني در حقوق تجارت بين الملل

اعتبارات اسنادى به عنوان روش تسهيل پرداخت هاى بين المللي، تضمين و تعهد مشروط پرداخت بانك خريدار (بانك گشايندة اعتبار) به فروشنده (متقاضي اعتبار) است. از اين حيث، اعتبارات اسنادى را ميتوان متداول ترين شيوة پرداخت قيمت كالاها در تجارت بين الملل تلقي كرد. شكل سنتي اعتبارات اسنادى، تجارى است كه تعهد مالي ناشي از آن ريشه در اسنادى دارد كه بيان كنندة انجام معامله به وسيلة ذى نفع است و به عنوان مكانيسم پرداخت و تأمين مالي معاملات بين المللي كالا به كار مي رود. بر خلاف اعتبار اسنادى تجارى كه يك سند پرداخت است، اعتبار اسنادى تضميني براى حمايت از ذى نفع در صورت قصور دستوردهنده از انجام تعهد يا پرداخت، درنظر گرفته شده است. اعتبارنامة اسنادى تضميني معادل ضمانت نامة بانكي بوده، بابت تضمين انجام كار و تعهد به شكل اعتبارات اسنادى صادر مي . شود اين مقاله با مقايسة اعتبارات اسنادى تجارى و تضميني به بررسي اشتراك ها و افتراق هاى اين دو سند مي پردازد و مهم ترين جنبه هاى حقوقي آن دو را با يكديگر مطابقت مي دهد تا به اين پرسش پاسخ دهد كه طرفين از هريك از دو ابزار به كار رفته در تجارت بين الملل چه موقع و به چه شكلي بهره بردارى مي كنند.