تحليلي بر ماهيت قرارداد هاي الكترونيكي و جنبه سازگاري قواعد و مقررات عمومي آن در قانون تجارت ايران

محيط الكترونيكي انترنت يكي از مدرنترين وسيله انعقاد قراردادها و ايفاي تعهدات ناشي از آن بالاخص در عرصه معاملات تجارتي محسوب مي شود. ماهيت قراردادهاي الكترونيكي در رابطه با اعتبار، شكل و همگوني آن با قواعد و مقررات عمومي حقوق مدني راجع به قرارداد ها، يكي از مباحث جديدي است كه شناخت و بررسي روابط و آثار حقوقي ناشي از آن بستگي به ساختار شكلي محيط الكترونيكي و مفاهيم فناوري ارتباطات شناخته شده در اين عرصه دارد. انعقاد قرارداد الكترونيكي و ويژگيهاي خاص به اين قراردادها، تاثير صفت الكترونيكي بر نحوه تشكيل آن و همينطور جنبه سازگاري قواعد و مقررات عمومي قرارداد هاي الكترونيكي از اهداف عمده اين مقاله مي باشد. قرارداد الكترونيكي، اصولا ماهيت متفاوتي از قرارداد هاي سنتي ندارد. ولي با اين وجود ساختار شكلي محيط الكترونيكي، ويژگي و مفاهيم جديدي به اين نوع از قراردادها بخشيده است. با توجه به اين خصوص، مي توان گفت كه ساختار شكلي و خصوصيات فني محيط الكترونيكي، تحول مدرن و وسيعي در ابعاد مختلف حقوق قراردادها ايجاد نموده است كه بالقوه مفاهيم سائد در نحوه انعقاد قراردادها را تحت تاثير قرار خواهد داد.