تاثيرات حقوق حاكم در داوري‌هاي تجاري بين المللي

داوري در تجارت بين المللي در دهه‌هاي اخير جايگاه خاصي يافته است و تجار و دست اندركاران امر تجارت بين الملل آن را طريقه خوب و نسبتاً مطمئني براي حل وفصل اختلافات تجاري خود يافته‌اند. از اين روي امروزه شرط حل وفصل اختلافات در عموم قراردادهاي تجاري يك شرط نسبتاً اصلي و ثابت است. دلايل رشد و توسعه داوري به منظور حل وفصل اختلافات تجاري بين المللي را مي‌توان در مزايايي كه اين روش نسبت به ساير روشهاي حل وفصل اختلافات حقوقي دارد جستجو نمود. همچنين انتخاب قواعد حاكم بر داوري بين المللي مي‌تواند تأثير بسزايي در حل اختلافات از طريق داوري تجاري بين المللي داشته باشد زيرا با انتخاب آن، طرفين اين توانايي را پيدا مي‌كنند كه نتيجه‌ي اختلافات قراردادي خود، را از قبل پيش بيني كنند. از سوي ديگر در خصوص قانون حاكم در داوري‌هاي تجاري بين المللي، در بسياري از نظرات ارائه شده و آراء داوران چه در امور شكلي و چه ماهوي رويه يكساني وجود ندارد. در مورد آيين شكلي در رويه سنتي اجراي قانون محل داوري مرسوم بوده است. اما طبق رويه نوين اراده طرفين قانون منتخب را تعيين مي‌كند و در صورت عدم وجود اين اراده اصولاً قانون شكلي محل داوري اعمال مي‌گردد. در پژوهش حاضر كه به روش توصيفي تحليلي انجام يافته، نتيجه حاصل شد كه: در خصوص قانون حاكم در داوري‌هاي تجاري بين المللي، در بسياري از نظرات ارائه شده و آراء داوران چه در امور شكلي و چه ماهوي رويه يكساني وجود ندارد.