روش‌هاي طبقه‌بندي و آماري مبتني بر سنجش‌ازدور براي ارزيابي شوري خاك (مطالعه موردي: اراضي جنوب درياچه اروميه)

شوري خاك در جهان، به‌ويژه در اقليم خشك و نيمه‌خشك، به يك چالش جدي تبديل شده است. شوري منجر به تخريب خاك مي‌شود و بر رشد و بهره‌وري گياهان تأثير مي‌گذارد. پايش و ارزيابي شوري خاك در توسعه و اجراي طرح‌هاي احياي خاك‌هاي شور ضروري است. اراضي اطراف درياچه اروميه نيز در برابر مشكلات شوري خاك آسيب‌پذير هستند. تنوع مكاني و زماني شوري خاك باعث مي‌شود كارآيي روش‌هاي مختلف در برآورد آن متفاوت باشد. بنابراين هدف اصلي اين مطالعه مقايسه روش‌هاي شناسايي خاك‌هاي شور با استفاده از رويكردهاي طبقه‌بندي و تحليل‌هاي آماري مبتني بر داده‌هاي سنجش‌ازدور در اراضي جنوب درياچه اروميه است. براي دستيابي به اين هدف، تعدادي نمونه خاك برداشت و هدايت الكتريكي نمونه‌ها در آزمايشگاه خاك اندازه‌گيري شد. از سوي ديگر پس از پيش‌پردازش‌هاي لازم روي داده‌هاي ماهواره‌اي، شاخص‌هاي متعددي با روش‌هاي مختلف بارزسازي لزجمله نسبت‌گيري‌، ادغام و تحليل مؤلفه‌هاي اصلي تهيه شدند. در روش آماري، با كاربرد ارزش رقومي متناظر نقاط برداشت زميني در باندها و شاخص‌هاي مختلف، مدل شوري خاك با روش رگرسيون گام‌به‌گام استخراج و اعتبارسنجي مدل انجام شد. نتايج اين بخش نشان داد كه مدل، حدود 39 درصد تغييرات شوري خاك سطحي را توجيه كرده است. در روش طبقه‌بندي، پس از انتخاب نمونه‌هاي تعليمي مناسب، طبقه‌بندي با پنج كلاسه‌ شوري و الگوريتم‌هاي مختلف صورت گرفت و ارزيابي صحت انجام شد. در اين روش، بيشترين صحت كلي و ضريب كاپا معادل 82% و 78/0 حاصل شد. مقايسه‌ نتايج دو روش نشان داد كه روش طبقه‌بندي نظارت‌شده براي ارزيابي شوري خاك در منطقه مورد مطالعه در راستاي مديريت بهينه اراضي مناسبت‌تر است.