شماره ركورد كنفرانس :
5293
عنوان مقاله :
شناسايي مناطق بالقوه توليد گرد و غبار با استفاده از گوگل ارث انجين و تحليل سلسله مراتبي در محدوده جنوب شرقي درياچه اروميه
پديدآورندگان :
حسين‌زاده خاچك سعيد Saeid.ho2020@gmail.com گروه محيط‌زيست، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران , رفيعيان اميد O_rafieyan@yahoo.ca گروه محيط زيست، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران / مركز تحقيقات مديريت توسعه پايدار حوضه آبريز درياچه اروميه و رودخانه ارس، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران , وليزاده كامران خليل Valizadeh@tabrizu.ac.ir گروه سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي، واحد تبريز، دانشگاه تبريز، تبريز، ايران , دلاليان محمدرضا Mdalalian@gmail.com گروه علوم و مهندسي خاك، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي / مركز تحقيقات مديريت توسعه پايدار حوضه آبريز درياچه اروميه و رودخانه ارس، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران , محمدي غلام حسن Gh.mohammadi88@gmail.com اداره كل هواشناسي آذربايجان شرقي، تبريز،ايران
كليدواژه :
گردوغبار , درياچه اروميه , گوگل ارث انجين , تحليل سلسله مراتبي
عنوان كنفرانس :
اولين همايش ملي ايده ها و راهكارهاي نوين در توسعه پايدار حوضه آبريز درياچه اروميه
چكيده فارسي :
آلودگي هوا ناشي از بيابان‌زايي و انتقال گردوغبار، يكي از چالش‌هاي مهم زيست‌محيطي در مناطق خشك و نيمه‌خشك به شمار مي‌رود. بستر خشك‌شده اين درياچه به عنوان يكي از مناطق بالقوه توليد گردوغبار در شمال‌غرب ايران شناخته مي‌شود. اگرچه مطالعات اخير به بررسي تأثيرات خشك شدن درياچه اروميه بر كيفيت هواي محلي و منطقه‌اي پرداخته‌اند، اما همچنان نياز به شناسايي منابع توليد گردوغبار و بالاخص گردوغبار نمكي با توزيع مكاني و زماني در منطقه مورد مطالعه وجود دارد. در اين پژوهش، از گوگل ارث انجين، تحليل سلسله مراتبي براي شناسايي نقاط بالقوه توليد گردوغبار در نواحي جنوب‌شرقي درياچه استفاده شد، جايي كه مطالعات اخير بر وسعت چشمگير شوري و بيابان‌زايي در آن مناطق تأكيد كرده‌اند. بر اساس نتايج اين مطالعه، سهم درياچه در آلودگي گردوغبار محلي با افزايش فاصله از آن كاهش مي‌يابد. نتايج نشان داد كه پتانسيل تشكيل گرد و غبار در جنوب‌شرقي درياچه افزايش يافته است كه چالش‌هاي متنوعي از جمله مخاطرات سلامتي و زيستي را براي ساكنان منطقه به همراه دارد. وزن نهايي حاصل از تحليل سلسله مراتبي براي هريك از پارامترهاي موثر در توليد گردوغبار به ترتيب برابر است با، رطوبت خاك (۲۶۴/۰)، پوشش گياهي (۲۰۸/۰)، سرعت باد (۱۵۳/۰)، بارش (۱۰۷/۰)، كاربري اراضي و شوري خاك (۰۸۱/۰)، دماي سطح زمين (۰۶۴/۰)، ارتفاع و شيب به ترتيب برابر ۰۲۴/۰ و ۰۲۰/۰ و شاخص ناسازگاري برابر ۰۱۵/۰ محاسبه شد كه بيانگر ميزان تناقض بين وزنهاي ارائه شده عناصر نسبت به يكديگر است كه كمتر از آستانه مجاز (۱) است. نتايج نشان داد كه هرچه از درياچه دورتر مي‌شويم، از وسعت كانون‌هاي بالقوه توليد گردوغبار كاسته مي‌شود.
