برآورد پايداري اقتصادي و عوامل موثر بر آن در نظام كشت ذرت شهرستان پارس آباد

تلاش براي دستيابي به  كشاورزي و توسعه پايدار لازمه كسب امنيت غذايي، ايجاد اشتغال و درآمد در مناطق روستايي و ريشه كن كردن فقر و حفظ منابع طبيعي و محيط زيست است. رشد فزاينده جمعيت و بحران كمبود غذا، موجب شده از منابع طبيعي بيش از اندازه بهره برداري شود  و در نتيجه توازن بيولوژيكي برهم بخورد. همچنين مصرف بي‌رويه مواد شيميائي در كشاورزي، سبب بروز مشكلات زيست ‌محيطي و سلامتي بسياري شده است. به ­طوري­كه امروزه پايدارسازي كشاورزي ضرورت بلامنازع حل مسائل محيط زيستي و سلامتي نشات گرفته از سيستم كشت رايج است. مطالعه حاضر با هدف سنجش پايداري اقتصادي نظام كشت ذرت از طريق تحليل مولفه­ هاي اصلي و بررسي عوامل موثر بر آن از طريق برآورد مدل رگرسيوني لگاريتمي-لگاريتمي صورت گرفته است. جامعه آماري تحقيق 201 نفر از كشاورزان ذرت­كار شهرستان پارس آباد است كه با روش نمونه ­گيري تصادفي طبقه­ اي نسبتي دومرحله ­اي انتخاب شدند. اطلاعات و داده­ هاي مورد نياز به طريق ميداني و تكميل پرسشنامه جمع ­آوري گرديد. براساس نتايج كشاورزان تحت مطالعه با حدود 65/69 درصد فراواني در سطح نسبتا ناپايدار اقتصادي قرار دارند. همچنين براساس نتايج مدل، متغيرهاي نوع مالكيت زمين، نوع نظام زراعي، عضويت در تعاوني ذرت-كاران، دانش كشاورزي پايدار، تعداد نيروي كار خانوادگي و سطح زير كشت، بر پايداري اقتصادي نظام كشت ذرت در منطقه پارس آباد تاثير مثبت و معنادار و متغير سن تاثير منفي دارد. در اين راستا، برگزاري كلاس ­هاي ترويجي و آموزشي مرتبط با پايداري، تشويق به عضويت در تعاوني­ ها و افزايش آگاهي بهره­ برداران نسبت به مضرات مواد شيميايي و ترغيب جوانان به سمت زراعت و كشاورزي از پيشنهادهاي مطالعه است.