مطالعه تنوع گونه اي و عملكرد دو گونه آگروپايرون و اسپرس در حاشيه درياچه اروميه

كم آبي از جمله عوامل محدود كننده مهم عملكرد مراتع است (Abbas et al, 2014). اما بررسي هاي مختلف نشان داده است كه كشت مخلوط گياهان علوفه اي مي تواند مقاومت به كم آبي را در هر يك از اجزاي كشت مخلوط افزايش داده و باعث افزايش عملكرد علوفه در شرايط كم آبي و آبياري كامل گردد (Hernandez and Picon-cochard, 2014؛ Küchenmeistera et al, 2013). اين مطالعه با هدف مطالعه تاثير تيمارهاي آبياري(عدم آبياري، آبياري كامل، آبياري هر 7 روز يك بار،هر 14 روز يك بار قبل از گلدهي، آبياري هر 7 روز يك بار،آبياري هر 14 روز يك بار بعد از گل دهي) در سيستم هاي مختلف كاشت(كشت خالص آگروپيرون، كشت خالص اسپرس و كشت مخلوط) بر رشد و عملكرد علوفه اجرا گرديد. اين آزمايش در سال 1401در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامي واقع در شهرستان ملكان در قالب آزمايش اسپليت پلات و بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار اجرا گرديد. اين طرح متشكل از 54 كرت با فاصله رديف كاشت 50 سانتي متر بود. اعمال سطوح مختلف تنش آب پس از استقرار بوته‌ها صورت گرفت. بر اساس نتايج حاصل بيشترين عملكرد علوفه در شرايط كشت خالص اسپرس با 4782 گرم در مترمربع به دست آمد. پس از كشت خالص اسپرس، كشت مخلوط بيشترين عملكرد علوفه را به خود اختصاص داد. همچون ساير صفات در شرايط عدم آبياري بيشترين كاهش در عملكرد علوفه مشاهده گرديد. در كشت خالص آگروپيرون، كشت خالص اسپرس و كشت مخلوط عملكرد علوفه در مقايسه با آبياري كامل به ترتيب 48 ، 57 ، 2/38 درصد كمتر بود. بر اساس نتايج اين مطالعه كشت مخلوط آگروپيرون با اسپرس محتواي كلروفيل، ميزان پروتئين برگ آگروپيرون را بهبود بخشيد ولي كشت مخلوط تاثير منفي بر خصوصيات رشدي اسپرس داشت. بر اساس نتايج به دست آمده از اين بررسي اعمال كم آبي پس از گل دهي در اغلب موارد تاثيري بر خصوصيات رشدي و عملكردي آگروپيرون و اسپرس نداشت، در حالي كه كم آبي قبل از گل دهي كاهش قابل ملاحظه اي را در رشد و عملكرد آگروپيرون و اسپرس باعث گرديد.